توانمندی میانداری شبکه های نوآوری: مرور نظام مند ادبیات موضوعی

زمینه و هدف :

در راستای مدیریت و هدایت شبکه های بین سازمانی، جایگاه میاندار در شبکه های نوآوری، ضروری است. شرکت کانونی که معمولا در شبکه این نقش را ایفا می کند، نیازمند توانمندی های میانداری است. عمده مفهوم سازی ها در ادبیات از قابلیت های میانداری حول محور مدیریت شبکه متمرکز شده اند و این فراتوانمندی را غالبا به صورت ایستا می نگرند. در این پژوهش با تمرکز بر شناسایی جامع توانمندی های میانداری، به دسته بندی فرآیندهای میانداری پرداخته شده است.

روش شناسی: 

این مطالعه، از روش مرور نظام مند ادبیات مشتمل بر غربال ساختاریافته تحقیقات به روش پریسما، کدگذاری و مقوله بندی مفاهیم ذیل تحلیل تماتیک روی مقالات منتخب حوزه میانداری و همچنین کنترل کیفیت با بهره گیری از روش ساندولوسکی و باروسو استفاده نموده و از منظر هدف، کاربردی و در زمره پژوهش های کیفی قرار می گیرد.

مجموعه ای از توانمندی های مورد نیاز برای میانداری شبکه نوآوری شامل 84 مورد، شناسایی و جمع آوری شده و یک چارچوب و دسته بندی منسجم از توانمندی های مذکور از طریق مقایسه و تحلیل مفاهیم مختلف و ترسیم خطوطی شفاف در قالب ابعاد طراحی، مدیریت و کنترل شبکه و هفت مقوله حاصل گردید. همچنین بعد سوم توانمندی میانداری مشتمل بر توانمندی های پایش تغییرات و پیکره بندی مجدد به عنوان قابلیت پویایی میاندار در این مقاله معرفی گردید.

با عنایت به یافته ها و تمرکز بر ماهیت پویایی عوامل داخلی، محیطی و فناورانه، میاندار شبکه باید در تطابق با این پویایی، فعالیت ها و نقش های خود را مورد بازبینی قرار داده و به منظور افزایش بازدهی شبکه رفتار خود را به روز نماید. بدین ترتیب بهره مندی از توانمندی های دسته کنترل شبکه برای میاندار الزامی است.