بررسی تاثیر عصاره آبی زنیان (Carum copticum) بر شاخص های کلیوی و میزان سدیم و پتاسیم سرم در موش صحرایی نر

زنیان به دلیل داشتن ترکیباتی از قبیل تیمول، پاراسمین، آلفاپنین، دی پنتن، گاماترپنین، بتاپنین، سابینن، میرسن و کارواکرول به طور وسیعی در درمان بیماری های مختلف مورد توجه قرار دارد. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر عصاره آبی این گیاه بر شاخص های کلیوی در موش صحرایی نر نژاد ویستار می باشد. به منظور انجام این تحقیق 72 سر موش نر نژاد ویستار به 6 گروه ،شامل کنترل، شاهد و گروه های تجربی (1تا 4) تقسیم شدند. بر روی گروه کنترل هیچ تیماری صورت نگرفت. گروه شاهد روزانه  2/0 میلی لیتر آب مقطر و گروه های تجربی 1 تا 4 روزانه  به ترتیب 200، 400 ، 600 و 800 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره آبی زنیان به صورت داخل صفاقی دریافت کردند. بعد از گذشت 16 و 32 روز از شروع آزمایش در دو مرحله از حیوانات خونگیری به عمل آمد و پس از جداسازی سرم، بررسی شاخص های کلیوی و میزان سدیم و پتاسیم سرم انجام گرفت. اندازه گیری ازت اوره،اوره و کراتینین به روش بیوشیمیایی با استفاده از کیت های شرکت پارس آزمون و به وسیله اتوآنالانیزر و اندازه گیری سدیم و پتاسیم به روش فلیم فتومتر انجام شد. داده ها با نرم افزار  SPSSو توسط آنالیز واریانس یک طرفه و تست توکی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت (05/ 0 > p). مصرف عصاره آبی زنیان صرف نظر از دوز در کوتاه مدت و طولانی مدت سبب افزایش فعالیت کلیه ها می شود. تجویز عصاره در کوتاه مدت باعث کاهش غلظت سرمی سدیم در گروه های تجربی 1 و 3 (200 و 600 میلی گرم بر کیلوگرم) نسبت به گروه کنترل شد در حالی که  در دراز مدت، غلظت سرمی سدیم در هر چهار گروه تجربی نسبت به گروه کنترل افزایش نشان داد. عصاره در کوتاه مدت و دراز مدت باعث کاهش غلظت سرمی پتاسیم در هر 4 گروه تجربی نسبت به گروه کنترل گردید. این تحقیق نشان می دهد که مصرف عصاره آبی زنیان سبب افزایش فعالیت کلیه می شود، گرچه جزییات تاثیر این عصاره در کوتاه مدت و دراز مدت مقداری متفاوت است.