بررسی میزان باروری و سطح پلاسمایی هورمون های تخمدانی در میش های نژاد ماکویی درمان شده با سیدر و PMSG

هدف این مطالعه بررسی میزان باروری و تعیین سطح پلاسمایی هورمون های تخمدانی در میش های نژاد ماکویی تحت تاثیر قرار گرفته با سیدر و گنادوتروپین سرم مادیان آبستن بود. برای مطالعه ی میزان باروری، تعداد 80 راس میش سالم به طور تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند. میش های گروه اول، دوم و سوم با تعداد مساوی 20 راس، در زمان سیدربرداری تک دوز هورمون PMSG (به ترتیب 300، 400 و500 واحد بین المللی) و میش های گروه چهارم با عنوان شاهد (20 راس) یک میلی لیتر نرمال سالین را به صورت عضلانی دریافت کردند. برای مطالعه ی هورمون های تخمدانی به طور تصادفی از نمونه های خونی ده میش در هر گروه استفاده شد. جهت تعیین سطح استرادیول و پروژسترون در گروه های آزمایشی، نمونه های خونی در روزهای قرارگیری و برداشت سیدر، روزفحلی پس از تزریق PMSG و سی امین روز آبستنی، از ورید گردنی تهیه گردید. برای پاسخ های فحلی تفاوت معنی داری مشاهده نگردید (05/0 p). نرخ آبستنی مابین گروه های آزمایشی و شاهد معنی دار بود (05/0 > p). سطح پلاسمایی استرادیول در روز سیدرگذاری و روز فحلی مابین گروه های آزمایشی و شاهد معنی دار بود (05/0 > p). سطح پلاسمایی پروژسترون در روز فحلی و روز 30 آبستنی مابین گروه های آزمایشی و شاهد معنی دار بود (05/0 > p). با توجه به میزان باروری و سطح پلاسمایی هورمون های تخمدانی در گروه های آزمایشی، پروتکل سیدرگذاری و تزریق PMSG در میش نژاد ماکویی موثر بوده است.