تاثیر یک دوره فعالیت هوازی در کاهش اثرات جانبی استروئید آنابولیک با دوزهای مختلف بر برخی شاخص های بیوشیمیایی و هیستوپاتولوژیک بافت قلب رت های نر ویستار

استروییدها علاوه بر اهداف درمانی در پزشکی، متاسفانه مورد سوء مصرف بسیاری قرار گرفته اند. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرین هوازی بر تغییرات ساختاری و بیوشیمیایی بافت قلب رت های نر ویستار دریافت کننده دوزهای درمانی و سوء مصرف استرویید بود. 49 سر رت نر با سن 12 هفته و میانگین وزن 190گرم به 7 گروه گروه کنترل، شم، استرویید دوز درمانی (2 میلی گرم/کیلوگرم)، استرویید دوز سوءمصرف (5 میلی گرم/کیلوگرم)، تمرین هوازی، هوازی + دوز درمانی و هوازی + دوز سوء مصرف، بصورت تصادفی تقسیم بندی شدند. تزریق ها در یک روز یکسان هفته و در ناحیه پشت ران رت ها به وسیله سرنگ انسولین مدرج تزریق استفاده شد. پروتکل هوازی شامل 5 روز در هفته دویدن به مدت هشت هفته بر روی تردمیل جوندگان با سرعت 30 متر بر دقیقه و 60  دقیقه تمرین بود. نمونه ها ابتدا بیهوش و نمونه های خونی و بافتی به آزمایشگاه های مربوطه منتقل شدند. همچنین نتایج توسط نرم افزار SPSS و آزمون آنالیزواریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی بونفرونی و سطح معنی داری 05/0 مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد تفاوت معنی داری میان گروه ها در افزایش وزن نهایی و تروپونین قلبی وجود نداشت (05/0<p). همچنین میزان تستوسترون پلاسمای رت های دریافت کننده استرویید هم در دوز درمانی و هم سوء مصرف بصورت معنی داری نسبت به گروه های تمرین کاهش یافت (05/0> p). از طرفی میزان مسافت دویدن در آزمون عملکرد هوازی جوندگان در گروه های دریافت کننده استرویید و تمرین بطور معنی داری نسبت به سایر گروه ها  بالاتر بود (05/0> p). نتایج این پژوهش نشان داد تمرین هوازی می تواند از کاهش تستوسترون درونزاد جلوگیری کند اما تاثیری در میزان تروپونین قلبی و وزن رت ها ندارد. بعلاوه بنظر می رسد استرویید بولدنون در افزایش عملکرد هوازی رت ها موثر باشد.