بررسی تاثیر تمرین مقاومتی بر آسیب های ساختاری عضله اسکلتی ناشی از مصرف دوزهای مختلف بولدنون در موش های صحرایی نر

 اجرای تمرینات مقاومتی همراه با مصرف استروییدهای آنابولیک توسط ورزشکاران امری معمول است؛ اما تاثیر سوء مصرف آن ها در کنار تمرینات مقاومتی، بر تخریب ساختاری عضلات اسکلتی مشخص نیست. هدف از این مطالعه بررسی اثر دوزهای مختلف بولدنون بر آسیب عضلانی در کنار تمرینات مقاومتی می باشد.

روش تحقیق:

 در این مطالعه تجربی تعداد 36 سر موش نر صحرایی نژاد ویستار (با وزن 94/5 ± 53/189 گرم) به صورت تصادفی به شش گروه (6تایی): کنترل، بولدنون (2میلی گرم/کیلوگرم)، بولدنون (5میلی گرم/کیلوگرم)، تمرین، تمرین+بولدنون (2میلی‌گرم/کیلوگرم)، تمرین+بولدنون (5میلی گرم/کیلوگرم) تقسیم شدند. تزریق استرویید بولدنون دو بار در هفته به عضله سرینی موش تزریق می شد. برنامه تمرین مقاومتی شامل شش هفته صعود از پلکان، و 3روز در هفته و هر جلسه 3ست (پنج تکراری) بود، که با 50درصد یک تکرار بیشینه موش آغاز شد، و در پایان هفته ششم به 100درصد رسید. تغییرات هیستوپاتولوژی در بافت عضله چهارسررانی با استفاده از رنگ آمیزی هماتوکسیلین و ایوزین، و میکروسکوپ نوری بررسی گردید. به منظور بررسی نرمالیته داده ها آزمون کلموگروف اسمیرنف و جهت تجزیه تحلیل آن ها، تحلیل واریانس یک طرفه با تست تعقیبی توکی در سطح معناداری 0/05≥P به‌کار گرفته شد.

یافته‌ها: 

پس از مقایسه بین گروهی در وزن موش ها تفاوت معنی داری مشاهده نشد. در گروه های دریافت کننده ی بولدنون تخریبات خفیف و متوسطی در بافت ساختاری عضله چهارسر ملاحظه شده، که با اجرای تمرینات مقاومتی بهبود جزیی حاصل گردید که از نظر آماری معنی دار نبود (0/05<P).

نتیجه‌گیری: 

به نظر می رسد که اجرای تمرین مقاومتی با پروتکل مطالعه حاضر، قادر به جلوگیری و بهبود آسیب عضلانی ناشی از مصرف استرویید بولدنون نباشد.