گزارش یک مورد فلج عصب صورتی در سندرم کاوازاکی

فلج عصب صورتی، عارضه بسیار نادری از سندرم کاوازاکی است که تنها در 25 بیمار گزارش شده است. هیچ یک از 25 بیماری که قبلا گزارش شده بودند، با ایمونوگلبولین داخل وریدی درمان نشده بودند. بیمار مورد نظر پسر 2 ساله ای بود که با آوریسم دو طرفه ی شریان های کرونر ناشی از سندرم کاوازاکی مراجعه کرده بود، که تحت درمان آسپیرین (80 میلی گرم/ کیلوگرم) و گاما گلوبولین (2 گرم/ کیلوگرم) داخل وریدی قرار گرفت. طول مدت بیماری 7 تا 9 روز بود. در سومین روز پس از درمان بیمار دچار فلج یک طرفه عصب صورتی شد. این بیمار با گاماگلوبولین داخل وریدی درمان شد، این دارو باعث بهبودی کامل فلج صورتی ظرف 48 ساعت در این بیمار شد. بررسی بیماران قبلی نشان می دهد، که بیمارانی که فلج عصب صورتی ناشی از سندرم کاوازاکی دارند خطر ابتلا به آنوریسم شریان کرونر در این بیماران دو برابر بیشتر از کودکانی است که این عارضه عصبی را ندارند. خطر آنوریسم در بیماران بدون عارضه عصبی (25%) در مقایسه در بیماران مبتلا به عارضه عصبی (52%) می باشد. فلج عصب صورتی بدون علت مشخص در کودکانی که دچار بیماری های تب دار طولانی مدت هستند، باید شک به سندرم کاوازاکی را برانگیزد. در چنین بیمارانی باید با انجام اکوکادیوگرافی، آنوریسم عروق کرونر را رد کرد. اگر چه به نظر می رسد فلج عصب صورتی در تمام بیمارانی که از مرحله حاد بیماری جان به در می برند برطرف شود. ظاهرا درمان با ایمونوگلبولین وریدی می تواند زمان بهبود کامل را بسیار کوتاه تر و سر نخ برای شناسایی مکانیسم های آسیب عصبی در این بیماری فراهم کند.