رهیافت های نظری به دیپلماسی پنهان در سازمانهای اطلاعاتی؛ ارایه مدل نظری بومی

دیپلماسی پنهان، یک نوع جدال واقعی است؛ به طوری که امروزه فعالیت های دیپلماتیک همه کشورها به ویژه کشورهای غربی، برای به وجود آوردن روابط بین کشورها و دولت ها و همچنین در سطح بین المللی نیز مبتنی بر دیپلماسی پنهان است. در واقع دیپلماسی پنهان، جلوه ای از دیپلماسی است که با سطح راهبرد ملی پیوند برقرار کرده است؛ همچنین جلوه ای از راهبرد است که با جنگ نرم افزاری ارتباط دارد. بنابراین دیپلماسی پنهان، یک نوع جنگ نرم درهم تنیده ای است که مجریان آن باید از بین افراد هوشمند و پیچیده انتخاب شوند. به این ترتیب، کسانی که ماموریت آنها براساس دیپلماسی پنهان انجام می شود، باید دارای ویژگی های خاص و از فهم و دانش نظری مناسبی نسبت به مسایل سیاست خارجی و دیپلماسی پنهان برخوردار باشند. این تحقیق با این پرسش که رهیافت های نظری به دیپلماسی پنهان در سازمانهای اطلاعاتی چگونه باید باشد با بهره گیری از روش توصیفی و تحلیلی برگرفته از برخی دیدگاه های خبرگان و صاحب نظران دانشگاهی و مبانی نظری محدودی که در این خصوص تبیین شده است، انجام گرفته و بر این باور است که سازمانهای اطلاعاتی می بایست بر اساس سطوح مدیریت استراتژیک؛ اهداف دیپلماسی پنهان اطلاعاتی را با روش های ترکیبی و چندگانه درهم تنیده از قبیل گفتمان سازی در سطح راهبردی، پنهان کاری در سطح عملیاتی، شگفتی سازی در سطح تاکتیکی و عمل گرایی در سطح تکنیکی محقق نمایند. با این وجود، باید توجه داشت که دیپلماسی پنهان در فضای سیال حوزه نظری و عملی قرار دارد که همواره در راستای تحقق اهداف پیدا و پنهان خود دچار عدم قطعیت و لغزش به سمت و سوی سایر اشکال دیپلماسی (اعم از دیپلماسی عمومی و رسمی) و مرزهای غیریت ساز آن قرار دارد که می بایست با ریل گذاری درست و هدفمند در مسیر صحیح و هدایت شده حرکت نماید و از سویی هنر پنهان خود را در تحقق اهداف ملی از طریق کانال های اطلاعاتی با سناریوهای از قبل برنامه ریزی شده محقق نماید در غیر این صورت دچار چالش و خطای محاسباتی و شکنندگی خواهد شد.