بررسی ارتباط میان تلفیق اجتماعی با موانع محیطی در افراد دارای ضایعات نخاعی شهر تهران سال 1397

در افراد با ناتوانی یا معلولیت‌های خاص، عوامل محیطی می‌توانند اثر بازدارنده در تلفیق اجتماعی داشته باشند. عوامل محیطی و تلفیق اجتماعی وابستگی زیادی به فرهنگ و شرایط جامعه دارند؛ ازاین‌رو هدف تحقیق حاضر، بررسی ارتباط بین تلفیق اجتماعی با موانع محیطی در افراد دارای ضایعات نخاعی در شهر تهران بود.

روش‌ بررسی: 

این پژوهش از نوع مشاهده‌ای‌مقطعی بود و به‌روش همبستگی انجام شد. جامعه آماری این مطالعه را افراد دارای ضایعه نخاعی شهر تهران تشکیل دادند. نمونه آماری، 152 فرد دارای ضایعه نخاعی از مراکز ضایعه نخاعی شهر تهران در سال 1397 بودند. نمونه‌گیری به‌روش غیراحتمالی و دردسترس بود. جمع‌آوری داده‌ها با استفاده از پرسش‌نامه حاوی متغیرهای دموگرافیک، پرسش‌نامه‌ تلفیق اجتماعی (ویلر و همکاران، 1993) و پرسش‌نامه فهرست فاکتورهای محیطی بیمارستان کریگ (تیم تحقیقاتی بیمارستان کریگ، 2001) انجام شد. برای بررسی ارتباط متغیرها از ضریب همبستگی اسپیرمن با نرم‌افزار SPSS در سطح معناداری 0٫05 استفاده شد.

یافته‌ها:

 نتایج نشان داد، بین متغیر بسامد در بزرگی موانع محیطی با مولفه‌های تلفیق در خانه (0٫001>p، 0٫315-=r)، تلفیق در جامعه (0٫001>p، 0٫421-=r)، تلفیق در تولید (0٫001>p، 0٫514-=r) و نمره کل تلفیق اجتماعی (0٫001>p، 0٫545-=r) رابطه معکوس و معنادار وجود داشت.

نتیجه‌گیری:

 عوامل محیطی ارتباط معکوسی را با تلفیق در تولید در شهر تهران برای افراد دارای ضایعه نخاعی نشان داد؛ ازاین‌رو مدیران حوزه ناتوانی باید با برنامه‌ریزی همه‌جانبه، به‌منظور کاهش موانع محیطی برای اشتغال و تلفیق در تولید، اقدام کنند.