نظام جامع ارزیابی های زیست محیطی: ابزاری برای اعمال حقوق پیشگیرانه محیط زیست

توسعه پایدار اقتصادی و اجتماعی تنها در بستر محیط زیست سالم میسر است. در راستای کوشش و کنش  ملی برای همسو کردن فعالیت‌های توسعه-محور با حفاظت از  محیط زیست، توجه فزاینده به شناسایی آسیب های احتمالی ناشی ازفعالیت های توسعه-محور و پیشگیری از بروز اینگونه آسیب ها ضروری است.

 این بررسی بر اساس مطالعات کتابخانه ای صورت گرفته است. مبنای نظری این بررسی در قلمرو حقوق پیشگیرانه محیط زیست  جای دارد.

پژوهش حاضر نشان می دهد که نظام کنون ارزیابی اثرات زیست محیطی تصمیم های توسعه-محور در سطح پروژه های منفرد عمل می کند و از توانایی لازم برای ارزیای اثرات برنامه ها و طرح های کلان توسعه برخورداد نیست.

  استقرار یک نظام ارزیابی زیست-محیطی منسجم و متکی به  قانون، ابزار مهمی برای کاربرد حقوق پیشگیرانه محیط زیست  را فراهم می آورد. پس از گذشت چند دهه از اعمال مقررات مربوط به انجام ارزیابی پیامدهای زیست-محیطی  در سطح پروژه های منفرد، لازم است که با استقرار یک نظام حقوقی منسجم و یکپارچه، مبانی قانونی لازم برای گسترش دامنه ارزیابی های پیشگیرانه به سطوح بالاتر  از پروژه های منفرد (سیاست ها و برنامه‌های کلان توسعه) نیز فراهم گردد.  این پژوهش الگوی قانونی به هم پیوسته ای را برای استقرار نظام حقوقی و اجرایی ارزیابی های زیست محیطی پیشنهاد می کند.