روابط ساختاری شدت درد و خودکارآمدی با ترس از حرکت با میانجی گری پریشانی روان شناختی در زنان مبتلا به آرتریت روماتوئید
هدف :
مطالعه حاضر با هدف تعیین رابطه بین شدت درد و خودکارآمدی با ترس از حرکت با میانجی گری پریشانی روان شناختی در زنان مبتلا به روماتیسم مفصلی انجام شد.
روش پژوهش:
روش پژوهش حاضر همبستگی، با تکیه بر مدل معادلات ساختاری بود. جامعه آماری این مطالعه شامل زنان مبتلا به روماتیسم مفصلی مراجعه کننده به درمانگاه روماتولوژی بیمارستان امام خمینی (ره) شهر ساری بودند. 224 نفر از شرکت کنندگان به عنوان نمونه با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس و هدفمند انتخاب شدند و به سوالات مقیاس ترس از حرکت تمپا (کوری و همکاران، 1990)، پرسش نامه مختصر شدت درد (کلیلند، 1991)، پرسشنامه خودکارآمدی درد (نیکولاس، 1989) و مقیاس پریشانی روان شناختی (لاویباند و لاویباند، 1995) پاسخ دادند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش مدل یابی معادلات ساختاری انجام شد.
نشان داد شدت درد بر ترس از حرکت تاثیر مستقیم دارد (01/0>p، 32/0=β)؛ خودکارآمدی درد بر ترس از حرکت تاثیر مستقیم دارد (01/0>p، 42/0=β)؛ پریشانی روان شناختی بر ترس از حرکت تاثیر مستقیم دارد (01/0>p، 78/0=β)؛ شدت درد بر ترس از حرکت با میانجی گری پریشانی روان شناختی تاثیر غیرمستقیم دارد (01/0>p، 532/0=β) و خودکارآمدی درد بر ترس از حرکت با میانجی گری پریشانی روان شناختی تاثیر غیرمستقیم دارد (01/0>p، 530/0=β).
مدل ترس از حرکت بر اساس شدت درد و خودکارآمدی با میانجی گری پریشانی روان شناختی در زنان مبتلا به روماتیسم مفصلی برازش دارد. یافته های این مطالعه گواهی است بر اهمیت مداخلات روان شناختی در کاهش علایم جسمانی در بیماری های مزمن.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.