اثربخشی فعالسازی رفتاری بر کاهش علائم وازوموتور در زنان یائسه

این پژوهش با هدف اثربخشی فعالسازی رفتاری بر کاهش علایم وازوموتور در زنان یایسه شهر قایم شهر انجام شد.

پژوهش از نظرهدف کاربردی و طرح پژوهش نیمه آزمایشی با گروه گواه و دوره پیگیری بود. جامعه ی اماری شامل تمام زنان یایسه مراجعه کننده به مراکز درمانی قایم شهر در سال1400 بودند که با روش نمونه گیری در دسترس 40 نفر از آنها انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. ابتدا از هر دو گروه با پرسشنامه شدت علایم یایسگی پیمنتا و همکاران (2006) پیش آزمون گرفته شد، سپس گره آزمایش 8 جلسه 90 دقیقه ای مداخلات درمان فعالسازی رفتاری کانتر، بوش و راش (2009) را دریافت کردند و گروه کنترل هیچ مداخله ای را دریافت نکردند پس از اتمام دوره از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد و بعد از دوماه جهت بررسی پایداری اثر، گروه ها مورد سنجش قرار گرفتند.

نتایج تحلیل کوواریانس حاکی از آن بود که درمان فعالسازی رفتاری بر کاهش علایم وازوموتور در زنان یایسه تاثیرگذار بود (p˂0/01) و اثر درمان در طول زمان پایدار بوده است.

بر اساس نتایج پژوهش حاضر پیشنهاد می شود برای کاهش علایم وازوموتور در زنان یایسه از روش درمانی فعالسازی رفتاری استفاده شود.