فرازی بر ارکان جرایم ناقص با رویکرد به نظام حقوقی ایران

با نگاهی کاملا ذهن گرایانه می توان اذعان نمود، هر اقدامی که بزهکار برای رسیدن به جرم مقصود خود انجام می دهد ولی به هر دلیلی به جرم تام منتهی نمی شود، ذیل عنوان جرم ناقص قابل مجازات خواهد بود. نگاهی این چنینی موجب گسترش بی حد و حصر جرایم ناقص خواهد شد که محدود شدن حقوق و آزادی های فردی را در پی خواهد داشت. به همین دلیل نظام های حقوقی جرایم ناقص را محدود به اقداماتی کرده اند که بسیار به جرم تام نزدیک باشند یا به عبارت دیگر در عملیات اجرایی جرم قرار بگیرند. این اقدامات فقط شامل شروع به جرم، جرم عقیم و جرم محال می شوند. درحقوق کیفری ایران مصادیق جرم ناقص را شروع به جرم ،جرم عقیم، و جرم محال تشکیل می دهد. در نظام حقوقی کامن لا،افزون بر موارد مذکور ، تحریک و تبانی نیز از جمله جرایم ناتمام محسوب می شوند در این جرایم با وجود آنکه مرتکب قصد انجام جرم را دارد و در عملیات اجرایی آن نیز رسوخ می نماید جرم مورد نظر وی تحقق نمی یابد، هر یک از مصادیق جرایم مذکور دارای ویژگی های وآثار خود می باشد.