عدم تداوم نخستین احزاب سیاسی ایران عصر مشروطه در انطباق با نظریه لاپالومبارا و واینر

احزاب سیاسی درکشور ایران به معنای مدرن، برای نخستین بار در دوران عصر مشروطه شکل گرفتند. اما این احزاب نتوانستند فعالیت بلند مدتی داشته باشند. در این مقاله دلایل عدم تداوم نخستین احزاب سیاسی عصر مشروطه را در انطباق با نظریات دو اندیشمند علوم سیاسی یعنی «جوزف لاپالومبارا» و «ماینر واینر» بررسی می کنیم. پرسش اصلی ما این است که چه عواملی در عدم تداوم نخستین احزاب سیاسی عصر مشروطه تاثیرگذار بودند؟ و برای رسیدن به جواب این سوال، فرضیه خود را نیز چنین مطرح کرده ایم که «عدم اجرای پروژه مدرنیزاسیون در ایران آن زمان باعث شد تا زمینه های لازم برای پیدایش احزاب ایجاد نشود». از نظر این دو اندیشمند علوم سیاسی، احزاب در شرایطی می توانند تداوم داشته باشند و به فعالیت پویای خود ادامه دهند که جامعه فرایند مدرنیزاسیون را طی کرده باشد. در این پژوهش با استفاده از روش مروری و کتابخانه ای، موضوع را مورد بررسی قرار می دهیم.