رابطه ی جهت گیری مذهبی و رضایت از زندگی با میانجی گری مقابله ی مذهبی و عاطفه ی مثبت و مقایسه ی متغیرهای میانجی گر

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه ی جهت گیری مذهبی و رضایت از زندگی با میانجی گری مقابله ی مذهبی و عاطفه ی مثبت است. طرح پژوهش حاضر از نوع طرح های همبستگی و از نوع مدل سازی معادلات ساختاری است و جامعه ی آماری آن دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز در سال 1401-1400 است. از طریق روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای 311 نفر از دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز انتخاب شدند و ابزارهای جهت گیری مذهبی  بای مالت (1999) و رضایت از زندگی (1985) و راهبردهای مقابله ی مذهبی پارگامنت (1998) و مقیاس عاطفه ی مثبت (1988) مورد استفاده قرار گرفت. یافته ها نشان داد جهت گیری مذهبی با مقابله ی مذهبی رابطه دارد. همچنین یافته ها حاکی از آن است که مقابله ی مذهبی با رضایت از زندگی رابطه دارد به علاوه جهت گیری مذهبی با عاطفه ی مثبت ارتباط دارد و عاطفه ی مثبت با رضایت از زندگی رابطه دارد و جهت گیری مذهبی از طریق مقابله ی مذهبی و عاطفه ی مثبت با رضایت از زندگی رابطه دارد و متغیرهای میانجی به یک اندازه تاثیرگذار بودند. چنین توصیه می شود که به منظور افزایش رضایت از زندگی در دانشجویان، مذهب و مقابله ی مذهبی و عاطفه ی مثبت تقویت شود.