بررسی برخی پارامترهای فیزیکی، سلولی و بیوشیمیایی مایع پریکارد در گاومیش رودخانه ای خوزستان (Bubalus bubalis)

ارزیابی دستگاه قلبی- عروقی، یکی از مراحل با اهمیت در معاینه دام ها و روشی جهت تعیین سلامت این دستگاه می باشد در این بین، بررسی مایع پریکارد می تواند تا حد زیادی به ارزیابی سلامت قلب کمک نماید. بدین منظور از خون و مایع پریکارد تعداد 60 راس گاومیش به ظاهر سالم کشتارشده در کشتارگاه اهواز، نمونه گیری صورت گرفت. نمونه های مایع پریکارد از نظر رنگ، شفافیت، وجود یا عدم وجود لخته و همچنین حجم، وزن مخصوص، شمارش سلولی و نیز غلظت فیبرینوژن، پروتیین و گلوکز مورد بررسی قرار گرفتند. در تمامی نمونه ها، مایع پریکارد رنگ کهربایی داشته و نیمه شفاف بود و در صورت جمع آوری در لوله های فاقد ماده ضدانعقاد، به سرعت منعقد می گشت. متوسط و خطای استاندارد حجم مایع پریکارد 8/17±4/37 میلی لیتر، وزن مخصوص آن 0004/±1021، تعداد گلبول های قرمز و سفید مایع مذکور به ترتیب 3000±9000 و160±3300 سلول در میکرولیتر و نیز غلظت فیبرینوژن و پروتیین تام آن به ترتیب 2/4±9/146 و 07/0±05/2 گرم در دسی لیتر و مقدار گلوکز آن هم 5/9±3/100 میکروگرم در دسی لیتر تعیین گردید. فراوانی نوتروفیل ها، لنفوسیت ها، مونوسیت ها و ایوزینوفیل های مایع پریکارد نیز به ترتیب 6/1±2/52، 7/1±1/46، 2/0±3/1 و 2/0±8/0 درصد بود. به نظر می رسد که مایع پریکارد گاومیش رودخانه ای خوزستان، ویژگی هایی شبیه به مایع صفاقی گاو را داشته و همچنین شباهت برخی مشخصات آن به ترانسودای اصلاح شده، قابل توجه می باشد که بایستی در تحلیل نتایج پاراسنتز مایع پریکارد گاومیش های مشکوک به بیماری های قلبی به ویژه بیماری های پریکارد مدنظر قرارگیرد.