اثربخشی مداخله آموزشی بر خودمراقبتی بیماران مبتلا به ایسکمی قلبی: کاربردی از مدل انگیزش محافظت

هدف :

بیماران مبتلا به ایسکمی قلبی به دلیل درگیری زیاد با روند درمانی، به تدریج دچار کاهش در پیگیری درمان و رفتارهای خودمراقبتی می شوند. بر این اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر مداخله مبتنی بر نظریه انگیزش محافظت بر خودمراقبتی بیماران مبتلا به ایسکمی قلبی انجام شد.

روش ها :

پژوهش حاضر از نوع کمی و کیفی است و در 2 مرحله اجرا شده است. مرحله اول پژوهش، به روش کیفی از نوع نظریه مبنایی صورت گرفته است. قسمت کمی نیز نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل بیماران مبتلا به ایسکمی قلبی مراجعه کننده به بیمارستان پیامبر اعظم (ع) بندرعباس در فاصله زمانی اسفند 1398 تا اردیبهشت 1399 بود. در این پژوهش 82 بیمار با روش نمونه گیری هدفمند و به روش تصادفی در گروه های آزمایش و کنترل انتخاب شدند. گروه آزمایش، 6 جلسه 90 دقیقه ای آموزش مبتنی بر نظریه انگیزش محافظت (محقق ساخته) دریافت کردند. جهت جمع آوری داده ها از پرسش نامه خودمراقبتی میلر استفاده شد. داده ها به شیوه تحلیل کوواریانس چندمتغیری با نرم افزار آماری SPSS نسخه 23 تحلیل شدند.

یافته ها :

نتایج نشان داد مداخله مبتنی بر نظریه انگیزش محافظت بر خودمراقبتی (0001>P؛ 0/65=Eta؛ 144/77=F) در بیماران مبتلا به بیماری ایسکمی قلبی موثر بوده است. بدین صورت که این مداخله توانسته به افزایش خودمراقبتی این بیماران منجر شود.

نتیجه گیری:

 بر اساس یافته های پژوهش حاضر می توان نتیجه گرفت که مداخله مبتنی بر نظریه انگیزش محافظت با تکیه بر آموزش تغذیه صحیح، مهارت های مراقبت از خود، افزایش آگاهی و تمرینات ریلکسیشن و تن آرامی می تواند به عنوان یک مداخله کارآمد جهت افزایش خودمراقبتی بیماران مبتلا به بیماری ایسکمی قلبی استفاده شود.