معیارهای تجویز توسل به زور در صورت نقض فاحش و گسترده بنیان های اخلاقی حقوق بشری

رعایت موازین حقوق بشر و پایبندی به اصول و بنیادهای اخلاقی آن از آسیب پذیری حاکمیتها در مقابل تصمیمات خارجی جلوگیری می کند و استقلال کشورها را در جهانی که وابستگی متقابل یکی از ویژگیهای آن است تضمین می نماید. دولت ها، ضمن داشتن مشروعیت قانونی باید از مشروعیت اخلاقی نیز بهره مند باشند. در غیر این صورت، به واسطه اظهارنظرهای نهادهای رسمی حقوق بشری سازمانهای بین المللی و دولتهای دیگر، با فشار افکار عمومی بین المللی مواجه می شوند. این فشار حتی می تواند تا حد توسل به زور برای وادار ساختن یک دولت نقض کننده حقوق بشر به رعایت مقررات مربوط و موازین اخلاقی، پیش رود. امروزه حقوق بین الملل تهدید و کاربرد زور در روابط بین المللی را ممنوع دانسته و از کشورهای عضو سازمان ملل متحد می خواهد از تهدید و کاربرد زور علیه استقلال سیاسی و تمامیت ارضی دیگر کشورها خودداری نمایند. لذا، هدف این مقاله بررسی معیارهای تجویز توسل به زور در صورت نقض فاحش و گسترده حقوق بشر و بنیادهای اخلاقی آن است.

بررسی منابع موجود نشان می دهد، تجویز توسل به زور در صورت نقض فاحش و گسترده حقوق بشر می تواند از مستندات و مقررات حقوق بین الملل عمومی تبعیت نماید. عدم رعایت بنیان های اخلاقی حقوق بشری به گونه ای که وجدان جامعه بشری را جریحه دار نماید منجر به نقض فاحش حقوق بشر می گردد. و این امر می تواند مجوزی برای توسل به زور باشد. علاوه بر این محافظت از معیارهای اخلاقی مانند حمایت از حرمت انسانی، دفاع مشروع و حفظ صلح و امنیت بین المللی می تواند دلیلی برای توسل به زور در نظر گرفته شود و در چنین شرایطی تنها، شورای امنیت می تواند جواز توسل به زور را صادر نماید.