ارزیابی شدت روشنایی در فضاهای اداری و ارائه راهکار مداخله گرانه برای کاهش خیرگی در آن ها (موردمطالعه: یک ساختمان اداری در تهران)

روشنایی یکی از عوامل فیزیکی محیط های کاری است که در حفاظت سلامت بینایی و جلوگیری از حوادث ناشی از کار نقش مهمی را ایفا می نماید. تحقیق حاضر باهدف بهینه سازی نور روز دریافتی و مطلوبیت روشنایی فضاهای اداری به ارزیابی وضعیت روشنایی اتاق های یک ساختمان اداری چهار طبقه در تهران می پردازد. این تحقیق که یک مطالعه کاربردی است، در مقطع زمانی سه ماهه بر روی کارکنان ساختمان مذکور انجام گرفته است. روش پژوهش ترکیبی از روش تحلیلی همراه با بهره گیری از شبیه سازی و مدل سازی نرم افزاری است. در بخش میدانی هم زمان با نظرسنجی از کارکنان، شدت روشنایی محیط موردمطالعه در شرایط واقعی با استفاده از دستگاه نورسنج اندازه گیری شده است. نتایج ارزیابی های میدانی و نظرسنجی ها نشان می دهد در برخی از اتاق های این ساختمان شدت روشنایی موضعی از مقادیر استاندارد پیشنهادشده، بیشتر است و این امر موجب نارضایتی کاربران از وضعیت روشنایی و آسایش بصری شده است. راهکار پیشنهادی نویسندگان به کارگیری سیستم نمای متحرک در فضاها برای استفاده بهینه از نور روز و کارآمد سازی روشنایی در فضای داخلی است. این سیستم باقابلیت کنترل میزان نور دریافتی و تنظیم خیرگی نور در محیط، آسیب های بینایی ناشی از غیراستاندارد بودن روشنایی محیط را کاهش می دهد. در این روند با استفاده از یافته های حاصل از مدل سازی فضا در نرم افزار راینو و افزونه دیوا، تکنولوژی موجود در کشور برای طراحی یک نمای متحرک کاربردی به کار گرفته شد. نتایج نشان می دهد که اعمال یک پوسته پاسخگو در برابر متغیر مشخص (نور خورشید)، امکان کنترل نور ورودی به داخل ساختمان را بر اساس تغییر فصول فراهم نموده و میزان خیرگی (DGP) را در ارزیابی های سالانه (پویا) فضا به مقدار قابل توجهی کاهش می دهد