بررسی آسایش حرارتی در فضاهای نیمه باز (نمونه موردی خانه های بومی شهر رشت)

به دلیل مصرف نامناسب انرژی در جهان، زمین با گرمایش و تغییرات اقلیمی مواجه شده است. سهم ساختمان در حدود 40 درصد از کل مصرف انرژی است. معماری بومی گیلان توانسته در گذر زمان با محیط اطراف خود به حداکثر انطباق برسد و در راستای بهینه سازی مصرف انرژی، تکامل یابد. فضاهای نیمه باز، یکی از عناصر اصلی تشکیل دهنده خانه های بومی گیلان می باشند که در شکل های مختلف از جمله ایوان و تلار، به طور گسترده در این ساختمان ها استفاده می شوند. اما به دلیل عدم محصوریت و ارتباط زیاد این فضاها با فضای بیرون، تغییرات حرارتی در آنها زیاد است، که سبب تغییر در احساس حرارتی افراد می شود. هدف از این پژوهش تعیین محدوده آسایش حرارتی افراد در فضاهای نیمه باز در این خانه ها بوده است. لذا ابتدا شرایط اقلیمی شهر رشت بررسی شد و سپس از میان خانه های بومی، سه خانه با سه نوع فضای نیمه باز از لحاظ محصوریت انتخاب و مورد تحلیل قرار گرفت. سپس آسایش حرارتی افراد در این فضاها از طریق جمع آوری اطلاعات محیطی شامل دما، رطوبت نسبی و سرعت جریان هوا و به طور همزمان دریافت احساس حرارتی افراد از طریق پرسشنامه، بررسی شد. سرانجام نتیجه گیری شد که این فضاها در شهر رشت می توانند در بازه 75/17 تا 25/29 درجه سانتیگراد، یعنی حدود 20٪ از فصل سرد، آسایش حرارتی را برای افراد فراهم کنند. همچنین مشخص شد که بازه آسایش حرارتی افراد در فصل سرد در این فضاها، بسیار نزدیک به این بازه در فضاهای بسته در این اقلیم است.