رابطه بین ابعاد آنتروپومتریک، وضعیت ارگونومی و نمره عوامل خطر با اختلالات اسکلتی- عضلانی کارگران در منتخب صنایع لوازم خانگی اصفهان

 اختلالات اسکلتی- عضلانی مرتبط با کار مهم‌ترین بیماری شغلی است. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط بین ابعاد آنتروپومتریک، وضعیت ارگونومی و نمره عوامل خطر با اختلالات اسکلتی- عضلانی کارگران در منتخب صنایع لوازم خانگی اصفهان بود.

 در این مطالعه مقطعی، 82 کارگر مرد و زن داوطلب شرکت نمودند. اختلالات اسکلتی- عضلانی، وضعیت ارگونومی و ابعاد آنتروپومتریک به ترتیب با استفاده از پرسشنامه‌های نوردیک و اختلالات اسکلتی-عضلانی هلندی و متر نواری ارزیابی شد. مطالعه ملاحظات اخلاقی را رعایت کرد. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها به کمک نرم‌افزار spss26 و با استفاده از آزمون‌های آماری اسپیرمن و کی دو در سطح معناداری 0/05 انجام شد.

یافته‌ها:

 ارتباط معناداری بین وضعیت ارگونومی کارخانه با اختلالات اسکلتی-عضلانی کارگران در گردن (P=0.001)، شانه (P<0.001)، آرنج (P=0.004)، مچ دست (P=0.004)، فوقانی پشت (P<0.001)، کمر (P<0.001)، باسن و ران (P=0.028)، زانو (P<0.001)، مچ پا (P=0.036) مشاهده شد. به‌علاوه بین نسبت ارتفاع صندلی به ارتفاع رکبی با اختلالات اسکلتی-عضلانی در ناحیه کمر (P=0.026)، باسن و ران (P=0.015)، زانو (P<0.001) و مچ پا (P=0.038)، همچنین بین نسبت عمق صندلی و طول کفل-رکبی با ناحیه شانه (P=0.043)، فوقانی پشت (P<0.001)، کمر (P<0.001)، باسن و ران (P=0.001) و زانو (P=0.004)، و بین نسبت ارتفاع پشتی صندلی به ارتفاع شانه با ناحیه شانه (P=0.002) ارتباط معنی‌داری وجود دارد.

نتیجه‌گیری:

 به نظر می‌رسد وضعیت ارگونومی کارخانه و همچنین تناسب ابعاد آنتروپومتریک با ابعاد میز و صندلی با شیوع اختلالات اسکلتی-عضلانی کارگران ارتباط دارد.