بررسی نقش دشواری در تنظیم هیجان، تحمل آشفتگی و استرس ادراک شده در پیش بینی پیروی از درمان در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو

مقدمه :

ارتقای پیروی بیماران از توصیه های درمانی، همواره از دغدغه های متخصصان سلامت است. از این رو پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش دشواری در تنظیم هیجان، تحمل آشفتگی و استرس ادراک شده در پیش بینی پیروی از درمان  در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو انجام شد.

روش این پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه بیماران مبتلا به دیابت مراجعه کننده به مراکز بهداشت شهر سنندج در سال 1401 بودند. به این منظور تعداد 230 نفر از این افراد به روش نمونه‏گیری در دسترس انتخاب شدند و به مقیاس دشواری در تنظیم هیجان، مقیاس تحمل آشفتگی، مقیاس استرس ادراک شده و مقیاس پیروی از درمان پاسخ دادند. پس از گردآوری پرسشنامه ها، داده‏های جمع آوری شده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه تحلیل شد.

نتایج نشان داد که بین دشواری در تنظیم هیجان و استرس ادراک شده با پیروری از درمان رابطه منفی و معناداری وجود دارد (01/0>P). بین تحمل آشفتگی با پیروی از درمان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (01/0>P). نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نیز آشکار کرد که 6/69 درصد واریانس پیروی از درمان به وسیله دشواری در تنظیم هیجان، تحمل آشفتگی و استرس ادراک شده ‏تبیین می‏شود.

با توجه به نتایج، در مراکز درمانی و بیمارستان ها به درمان های مبتنی بر تنظیم هیجان و درمان کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو توجه ویژه ای شود، زیرا این مداخلات درمانی  باعث کاهش مشکلات روان شناختی مثل افسردگی، وسواس، اضطراب و استرس می شود و این به نوبه خود می تواند پایبندی به درمان های دارویی، سبک زندگی سالم تر و در نتیجه کنترل قند خون در بیماران مبتلا به دیابت  را به همراه داشته باشد.