طیف بندی و سنجش فضایی مراکز انتظامی و نقش آنها در پهنه ی جرم ‏ با رویکرد ‏MCDM‏ مطالعه موردی کلانشهر اهواز

‎امروزه در تمامی شهرهای جهان، به ویژه کلان شهرها، افزایش نرخ جرم و جنایت نگران کننده است و به یکی از دغدغه-‏های مهم شهروندان، نهادها و رهبران و مقامات سیاسی، اجتماعی و اقتصادی جوامع تبدیل شده است. حضور‎ ‎مستمر‎ ‎و‎ ‎فعال‎ ‎نیروی‎ ‎انتظامی‎ ‎نقش‎ ‎موثری‎ ‎در‎ ‎برقراری‎ ‎امنیت و‎ ‎آرامش‎ ‎در‎ ‎سطح‎ ‎شهرها‎ ‎دارد. که البته این حضور کمی ‏و کیفی نیروی انتظامی متاثر از استاندارد آن نیز می باشد. بنابراین‎ ‎توزیع‎ ‎عادلانه‎ ‎و مکفی مراکز‎ ‎انتظامی‎ ‎در‎ ‎فضاهای‎ ‎شهری‎ ‎عامل‎ ‎مهمی‎ ‎جهت‎ ‎تحقق‎ ‎این‎ ‎نیاز اساسی (ایجاد امنیت)‏‎ ‎می‎ ‎باشد. بر اساس ضرورت پژوهش حاضر با ماهیت توسعه ای - کاربردی و ‏روش آن ترکیبی از روش های کتابخانه ای، میدانی، توصیفی وتحلیلی می باشد. از آنجا که هدف اصلی آن بررسی استاندارد و سرانه ‏نیروی انتظامی و نقش آن در پهنه بندی زمانی - مکانی جرم می باشد با استفاده از روش های کمی و ابزارهای شامل ‏‎ ArcGIS، ‏SPSS، ‏TOPSIS، ‏VIKOR، ‏Moran، ‏Antropy‏ به بررسی موضوع پرداخته است. نتایج تحقیق نشان داده است کاربری‎ ‎های انتظامی‎ ‎در‎ ‎شهر‎ ‎اهواز‎ ‎که‎ ‎سرانه‎ ‎این‎ ‎کاربری‎ ‎‏ 0.042 متر‎ ‎مربع‎ ‎می‎ ‎باشد‎ ‎کمتر‎ ‎از‎ ‎سرانه‎ ‎استاندارد (1) متر‏‎ ‎مربع بوده و‎ ‎در‎ ‎این‎ ‎بخش‎ ‎با‎ ‎کمبود‎ ‎خدمات‎ ‎به‎ ‎میزان 950995.46‏‎ ‎متر‎ ‎مربع ‏‎ ‎مواجه‎ ‎هستیم‎.‎‏ و بر اساس مدل ‏VIKOR‏ منطق یک کلانشهر اهواز در ‏رتبه یک پایداری قرار گرفته است. و در مقابل منطقه 2 شهر در رتبه آخر امنیت قرار گرفته است.‏‎ ‎‏ همچنین بر اساس نتایج بیضی ‏انحراف معیار سرقت با زاویه کمی در جهت جنوب غربی-شمال شرقی امتداد یافته است، زیرا تمرکز نقاط جرم در قسمت جنوب ‏غربی شامل کلانتری 15، 19، 27 و 33 است.‏