ظرفیت سیاست، درک فضای گفتمانی و مساله مشارکت سیاسی زنان در ایران

ظرفیت سیاست یکی از اساسی ترین مفاهیم در مطالعه سیاست عمومی است که به خلا ها و عوامل مرتبط با چرایی انجام نشدن سیاست ها می پردازد. در این مقاله، معضلات و کاستی ها برای اجرایی نشدن این خط مشی ها در حوزه مشارکت سیاسی زنان در سطح نخبگان (1399- 1376)، تبیین شد. سپس بر اساس الگوی مورد نظر، در سه سطح مفهومی- تحلیلی، عملیاتی و سیاسی(ابعاد ظرفیت سیاست) که هر یک از این سه صلاحیت شامل منابع یا توانایی هایی در سه سطح مختلف فردی، سازمانی و سیستمی هستند، بررسی گردید.

معرفی ظرفیت سیاست به عنوان مفهومی جدید در ادبیات مشارکت سیاسی در ایران که بر اساس این مفهوم می توان مرز و شکاف میان قوانین و عملکرد را بررسی نمود.

این تحقیق با استفاده از روش «کیو» برای طبقهبندی و امتیازدهی به گزاره ها و «تحلیل گفتمان انتقادی» صورت گرفته است.یافته ها: نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد، نگرش «فردی» و «سازمانی» در بعد «تحلیلی» مهمترین عوامل تاثیرگذار در مشارکت سیاسی زنان هستند.

بحث از ظرفیت سیاست بر اساس فضای گفتمانی خاص آن که در پژوهش حاضر مشارکت سیاسی زنان است، باید تعاریف و عوامل دیگری را مانند شرایط فرهنگی و ایدیولوژیکی که تاثیر مستقیم بر اجرای سیاست ها دارد، برجسته کند.