مقایسه میزان حساسیت کاندیدای دهانی جدا شده از مبتلایان به دیابت کنترل نشده نسبت به نیستاتین و فلوکونازول در شرایط آزمایشگاهی

استوماتیت ناشی از دنچر، شایع ترین عفونت فرصت طلب با منشا کاندیدا در کام افرادی است که از دنچر استفاده می کنند و این عفونت در بیماران مبتلا به دیابت، شایع تر و شدت آن بیشتر است. پژوهش های متعددی تاکنون به بررسی تاثیر داروهای مختلف برای درمان کاندیدیازیس دهانی پرداخته اند و مواردی از مقاومت دارویی گونه های غیرآلبیکنس کاندیدا نسبت به داروهای رایج ضد قارچ گزارش شده است. لذا هدف از این مطالعه، تعیین و مقایسه ی میزان حساسیت گونه های کاندیدای جدا شده از استوماتیت ناشی از دنچر در افراد با دیابت کنترل نشده نسبت به نیستاتین و فلوکونازول در شرایط آزمایشگاهی بود.

در این مطالعه تجربی که در سال 1399 انجام شد، از کام 43 بیمار مبتلا به دیابت کنترل نشده و دارای ضایعه استوماتیت ناشی از دنچر، که به مرکز تحقیقات دیابت شهرستان یزد مراجعه کرده بودند، با استفاده از سواپ استریل، نمونه گیری انجام شد و سپس در آزمایشگاه، کشت میکروبی برای بررسی تعداد کلونی های گونه های مختلف کاندیدا از طریق افتراق رنگ کلونی های به وجود آمده، هم چنین تعیین حداقل غلظت بازدارندگی نیستاتین و فلوکونازول به دو روش انتشار دیسک و میکرودایلوشن براث انجام شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون های آماری کروسکال والیس و من ویتنی تجزیه و تحلیل شدند.

 یافته ها: 

در مجموع 3/38 درصد از گونه های جدا شده، کاندیدا آلبیکنس، 9/14 درصد کاندیدا تروپیکالیس، 6/10 درصد کاندیدا کروزه ای، 5/8 درصد کاندیدا گلابراتا و 7/27 درصد از سایر گونه های کاندیدا بود. طبق نتایج هر دو روش تعیین حساسیت دارویی، کاندیدا آلبیکنس، حساس ترین گونه نسبت به هر دو داروی فلوکونازول و نیستاتین بود. مقاوم ترین گونه نسبت به نیستاتین، کاندیدا گلابراتا و نسبت به فلوکونازول، کاندیدا کروزه ای بود. در غلظت 100 درصد، به جز کاندیدا آلبیکنس، حساسیت سایر گونه های کاندیدا نسبت به نیستاتین به طور معنی داری بالاتر از حساسیت به فلوکونازول بود(05/0=p).

نتیجه گیری:

 این مطالعه نشان داد که برای درمان استوماتیت ناشی از دنچر در افراد مبتلا به دیابت کنترل نشده، نیستاتین نسبت به فلوکونازول تاثیر بیشتری دارد.