کارکردهای تفسیری استنادهای قرآنی صحیفه سجادیه درباره امامت

نیایش های صحیفه سجادیه افزون بر اینکه واسطه دریافت معارف الهی به شمار می آید، دربردارنده کارکردهای تفسیری است. پژوهش حاضر، آموزه امامت را در صحیفه سجادیه بر اساس درونمایه های قرآنی موجود در عبارت های امام سجاد مورد واکاوی قرار می دهد. بدین منظور با روش توصیفی- تحلیلی و با رویکرد بینامتنی به این پرسش بنیادین پاسخ داده می شود که کارکردهای دعاهای صحیفه سجادیه در توضیح آیات قرآنی با موضوع امامت کدام است؟ امام سجاد با بهره گیری از قرآن به مسایل مهم کلامی امامت پرداخته اند که مهمترین آنها تبیین هدایتگری امام، ضرورت وجود امام، الهی بودن منصب امامت، عصمت امام و ضرورت پیروی از ایشان است. بر اساس نتایج بدست آمده از پژوهش، 3 گونه کارکرد تعلیل آیات، تبیین آیات و همچنین تطبیق آیات، بسامد قابل توجهی داشته اند. کارکردهای تعلیل آیات در عرصه برهان آوری پیرامون علم وعصمت امام و ضرورت اطاعت از امام و همچنین برهان آوری درباره سرپرستی امام در جامعه هویدا شده است.کارکرد تطبیق آیات نسبت به دیگر کارکردها، نشانگر جهت گیری شیعی بارز حضرت سجاد درباره آموزه امامت است.