بررسی سواد سلامت دهان با استفاده از پرسشنامه Oral Health Literacy-Adult Questionnaire و ارتباط آن با شاخص های کلینیکی و رفتارهای سلامت دهان در بیماران مراجعه کننده به دندانپزشکی

سواد سلامت دهان به عنوان عامل تعیین کننده جدید سلامت مطرح می باشد. هدف از مطالعه حاضر، بررسی سواد سلامت دهان و ارتباط آن با وضعیت کلینیکی و رفتارهای سلامت دهان در بزرگسالان  مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی اصفهان بود. 

مطالعه مقطعی حاضر در سال 1394، با شیوه نمونه گیری آسان بر روی بیماران  داوطلبی که برای اولین بار به دانشکده دندانپزشکی مراجعه کرده بودند، انجام شد. سواد سلامت دهان بیماران بوسیله پرسشنامه Oral Health Literacy-Adult Questionnaire اندازه گیری شد. رفتارهای سلامت دهان نیز توسط پرسشنامه سنجیده شد. بعلاوه، معاینات کلینیکی برای اندازه گیری شاخص های DMFT و حداکثر شاخص  CPI (Community Periodontal Index) انجام شد. داده ها توسط ضریب همبستگی پیرسون، ضریب همبستگی اسپیرمن، آزمون T مستقل، و آنالیز رگرسیون خطی و لوجستیک مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند (05/0>P-value). 

یافته ها: 

از بین 202 نفر شرکت کننده، 5/64% زن بودند. میانگین سنی شرکت کنندگان (6/10±) 4/33 سال و میانگین نمره سواد سلامت دهان آنها (8/19±)3/52 بود. هر چه سواد سلامت دهان افراد بالاتر بود، رفتارهای سلامت دهان بهتری را گزارش می کردند (05/0>P-value). سواد سلامت دهان با شاخص DMFT (140/0-=r و047/0P=)، تعداد دندان های پوسیده (179/0-=r و 01/0P=) و تعداد دندان های از دست رفته (208/0-=r و 003/0=P-value) رابطه معکوس و با تعداد دندان های پرشده رابطه مستقیم داشت (148/0=r  و04/0=P). بین سواد سلامت دهان و حداکثر شاخص CPI ارتباط وجود نداشت (05/0<P-value).

نتیجه گیری: 

سواد سلامت دهان مراجعین به دانشکده دندانپزشکی اصفهان در حد متوسط بود. افرادی که سواد سلامت دهان بالاتری داشتند، رفتارهای سلامت دهان مطلوبتری را گزارش می کردند و تاریخچه پوسیدگی کمتری داشتند. لذا بالا بردن سطح سواد سلامت دهان افراد جهت بهبود وضعیت سلامت دهان آنها ضروری به نظر می رسد.