اثرات مفید درمان ترکیبی با تستوسترون و سولفید هیدروژن از طریق کاهش استرس اکسیداتیو و آپوپتوز: مدل تجربی واریکوسل در موش صحرایی

علیرغم اثربخشی درمان با تستوسترون در شرایط همراه با کمبود تستوسترون از جمله واریکوسل، چندین عارضه جانبی وابسته به دوز، استفاده بالینی درمان با تستوسترون را محدود می کند. سولفید هیدروژن، یک گاز سمی در غلظت های بالا اما یک مولکول مفید در غلظت های پایین، هم به عنوان یک عامل اصلی و هم یک القاکننده مهم تستوسترون عمل می کند.

این مطالعه بررسی کرد که آیا دوز غیرموثر تستوسترون در ترکیب با دوز غیرموثر هیدروسولفید سدیم به عنوان دهنده سولفید هیدروژن می تواند در مدل تجربی واریکوسل از طریق اثر افزایشی احتمالی موثر باشد.

30 سر موش صحرایی ویستار با وزنgr  250-200 به پنج گروه تقسیم شدند (6 موش در هر گروه): شم، واریکوسل، تستوسترون (mg/kg 200، 5 بار در هفته به مدت 4 هفته متوالی)، هیدروسولفید سدیم (µm/L 15، روزانه به مدت 4 هفته متوالی) و تستوسترون + هیدروسولفید سدیم (µg/kg 200، 5 بار در هفته + µm/L 15، روزانه، هر دو به مدت 4 هفته متوالی). همه حیوانات به جز گروه شم تحت القای واریکوسل قرار گرفتند.

تجویز همزمان تستوسترون و هیدروسولفید سدیم به طور معنی داری سطح تستوسترون سرم (01/0 = p، 95/0 ± 23/10)، سطح سولفید هیدروژن بیضه (001/0 > p، 09/21 ± 94/608) و فعالیت سوپراکسید دیسموتاز بیضه (001/0 > p، 56/1 ± 14/66) را افزایش و سطح مالون دی آلدهید (001/0 > p، 52/0 ± 77/0) و نسبت بیان پروتیین B-cell lymphoma 2-associated X protein به B-cell lymphoma 2 در بافت بیضه    (001/0 > p، 01/0 ± 16/0) را کاهش داد و پارامترهای اسپرم و هیستوپاتولوژی بیضه را نیز در مقایسه با گروه واریکوسل بهبود بخشید.

درمان ترکیبی دوزهای غیرموثر تستوسترون و هیدروسولفید سدیم می تواند آسیب های ناشی از واریکوسل را با کاهش استرس اکسیداتیو و آپوپتوز بیضه کاهش دهد و بنابراین می تواند به عنوان یک رویکرد موثر با عوارض جانبی کمتر در نظر گرفته شود.