اثربخشی پروتکل یکپارچه نگر مبتنی بر خودمراقبتی تحت وب بر بهزیستی روانی، کیفیت زندگی و قندخون در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو

امروزه دیابت به عنوان ششمین عامل مرگ ومیر شناخته شده است که درمان قطعی ندارد. بنابراین، توجه به آموزش و افزایش آگاهی بسیار مهم است. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی پروتکل یکپارچه نگر خودمراقبتی تحت وب بر کیفیت زندگی وابسته به سلامت، بهزیستی روانی و قندخون بیماران مبتلا به دیابت نوع دو است.

پژوهش حاضر از نوع مطالعات تجربی با گروه کنترل با استفاده از طرح پیش آزمون و پس آزمون است. از میان بیماران مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به انجمن دیابت شهر تهران، 64 نفر انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه گماشته شدند. گروه آزمایش در معرض 5 جلسه درمانی یک ساعته تحت وب قرار گرفتند و داده ها با استفاده از پرسش نامه های خلاصه فعالیت های خودمراقبتی دیابت SDSCA، مقیاس کیفیت زندگی وابسته به دیابتADDQoL، پرسش نامه بهزیستی روان شناختی W-BQ12 در پیش آزمون و پس آزمون جمع آوری شد. بعد از جمع آوری داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس تجزیه وتحلیل شدند.

یافته ها: 

نتایج نشان داد استفاده از این پروتکل درمانی بین دو گروه در میزان قندخون 35/4=F، بهزیستی روان شناختی 24/14F=، کیفیت زندگی 63/52= F و خودمراقبتی 54/68=F در سطح 001/0 تفاوت معناداری ایجاد کرده است.

با توجه به اهمیت آموزش های خودمراقبتی و سلامت همراه مجازی توصیه می شود تیم سلامت از درمان های خودمراقبتی تحت وب برای کنترل بیماری دیابت استفاده کنند