تاثیر ماندگاری روش های حل مسئله و ایجاد روابط بین فردی بر ابعاد شناختی- اجتماعی محیط گروهی ورزشکاران

درک عوامل شناختی- اجتماعی که به موفقیت گروه کمک می کنند، در ایجاد و نگهداری گروه و فرآیند انسجام آن از اهمیت بسزایی برخوردار است.

مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر ماندگاری روش های حل مسیله و ایجاد روابط بین فردی بر ابعاد شناختی- اجتماعی محیط گروهی ورزشکاران انجام شد.

این مطالعه از نوع پژوهش های نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون بود. جامعه آماری کلیه دانشجویان دختر دانشگاه آزاد اسلامی واحد یادگار امام در سال تحصیلی 1398-1397 بودند. نمونه آماری شامل 57 دانشجوی داوطلب بود که به طور تصادفی به سه گروه کنترل، تمرینات حل مسیله و تمرین روابط بین فردی تقسیم شدند. پس از پیش آزمون، تمامی شرکت کنندگان تمرینات مورد نظر را به مدت 12 هفته اجرا و سپس در پس آزمون شرکت کردند. از پرسشنامه محیط گروهی کارون و همکاران (1987) جهت ارزیابی ابعاد شناختی- اجتماعی محیط گروهی استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 20 انجام پذیرفت.

یافته ها:

 تحلیل نتایج تفاوت معنی داری را نشان داد. اثر زمان و گروه نشان داد مداخلات اثر معنا داری در ابعاد جاذبه فرد به گروه از لحاظ اجتماعی و یکپارچگی گروهی در تکلیف داشته اند (0/05>P). همچنین نتایج نشان داد در اثر تعاملی زمان*گروه تفاوت معنی داری مشاهده شد. نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی نیز نشان داد روش مبتنی بر ارتباط بین فردی تاثیر معناداری بر مولفه های شناختی- اجتماعی محیط گروهی دارد (0/05>P).

نتیجه گیری:

 با توجه به نتایج این مطالعه می توان بیان کرد اگر مسیرهای ارتباطی بین مربی و اعضاء تیم باز باشد، به طوری که هر یک از اعضاء بتوانند ابعاد شناختی- اجتماعی مرتبط با رفتار خود با دیگران را در میان بگذارند، منجر به عملکرد بهتری خواهد شد.