ارائه الگوی سبک مربی گری سازمانی با رویکرد انسان گرایانه برای مدیران دانشگاه آزاد اسلامی

یکی از رویکردهای مناسب برای طراحی الگوی سبک مربی گری سازمانی، رویکرد انسان گرایانه است. بنابراین، هدف این پژوهش ارایه الگوی سبک مربی گری سازمانی با رویکرد انسان گرایانه برای مدیران دانشگاه آزاد اسلامی بود.

مواد و روش ها:

 این مطالعه از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه اجرا آمیخته (کیفی و کمی) بود. جامعه پژوهش در بخش کیفی منابع فارسی سال های 1385 تا 1398 و منابع لاتین سال های 1999 تا 2019بودند که از میان آنها  34 مقاله، 9 کتاب و 2 پایان نامه با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. جامعه پژوهش در بخش کمی مدیران میانی دانشگاه های آزاد اسلامی ایران در سال 1399 بودند که از میان آنها 100 نفر با روش نمونه گیری تصادفی مرحله ای انتخاب شدند. ابزار بخش کیفی یادداشت برداری و ابزار بخش کمی پرسشنامه محقق ساخته بود. برای تحلیل داده ها از روش های کدگذاری توسط پژوهشگر به صورت دستی و برای تحلیل عاملی اکتشافی از نرم افزار SPSS-23 استفاده شد.

یافته ها:

 یافته های بخش کیفی نشان داد که سبک مربی گری سازمانی با رویکرد انسان گرایانه دارای 16 شاخص در سه بعد بود؛ به طوری که ابعاد شامل تاکید بر روابط انسانی، اخلاق مداری و توسعه منابع انسانی بودند. یافته های بخش کمی نشان داد که بار عاملی هر سه بعد بالاتر از 90/0 و بار عاملی هر یک از شاخص ها بالاتر از 40/0 بود. همچنین، روایی همگرا بر اساس شاخص میانگین واریانس استخراج شده تایید و پایایی با روش آلفای کرونباخ برای هر یک از ابعاد بالاتر از 80/0 و برای کل آن 941/0 بدست آمد. علاوه بر آن، با توجه به بار عاملی ابعاد و شاخص ها الگوی سبک مربی گری سازمانی با رویکرد انسان گرایانه ترسیم شد.

نتیجه گیری:

 با توجه به نتایج این پژوهش، برنامه ریزی برای بهبود سبک مربی گری سازمانی با رویکرد انسان گرایانه جهت استفاده از ابعاد و شاخص های موثر بر آن ضروری است.