اثربخشی تمرینات ثبات خیرگی بر تعادل و کارکردهای اجرایی سالمندان دچار اختلال شناختی خفیف

سالمندی شناختی با اختلال در کارکردها اجرایی سطوح بالاتر همراه است زیرا می تواند توانایی های لازم برای انجام این کارکردها را مختل کند. یکی از اختلالات شناختی رایج در میان سالمندان، اختلال شناختی خفیف است که با سطح زوال شناختی بالاتر از حد طبیعی مشخص می شود. بنابراین هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی تمرینات ثبات خیرگی بر تعادل و کارکردهای اجرایی سالمندان دچار اختلال ‏شناختی خفیف بود. پژوهش حاضر نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه سالمندان دارای اختلال شناختی خفیف شهرستان ارومیه در سال 1399 بودند. نمونه پژوهش شامل 30 نفر سالمند 60 الی 80 سال مبتلا به اختلال شناختی خفیف بود که بر اساس معیارهای ورود به پژوهش و به صورت در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه 15 نفری آزمایش (میانگین سنی: 552/1±466/78) و کنترل (میانگین سنی: 404/2± 93/76) قرار گرفتند. شرکت کنندگان آزمون برخاستن و حرکت کردن زماندار ماتیاس و همکاران و آزمونGo/NoGo ‎ هافمن و آزمون  N-Backکرچنر را برای ارزیابی تعادل و کنترل بازداری رفتاری و حافظه کاری در پیش آزمون و پس آزمون به طور مشابه هم انجام دادند. گروه آزمایش طی هشت هفته، هفته ای سه جلسه و هر جلسه 60 دقیقه به اجرای تمرینات ثبات خیرگی موریموتو و همکاران پرداختند. داده ها از طریق آزمون تحلیل کوواریانس یکراهه در نرم افزار SPSS نسخه 24 تحلیل شد. نتایج نشان داد که با کنترل نمره پیش آزمون، بین نمرات آزمون برخاستن و حرکت کردن زماندار، کنترل بازداری رفتاری و حافظه کاری دو گروه آزمایش و کنترل در پس آزمون تفاوت معناداری وجود دارد (001/0=p). بنابراین انجام این تمرینات می تواند راهبردی موثر برای بهبود تعادل وکارکردهای اجرایی در سالمندان مبتلا به اختلال شناختی خفیف باشد.