نقش میانجی گری رفتار ناکارآمد حسابرس در تبیین رابطه بین دین داری و تعهد حرفه ای با کیفیت حسابرسی

این پژوهش به دنبال بررسی تاثیر دین‏داری و تعهد حرفه ‏ای بر کیفیت حسابرسی است. هم چنین، نقش تعدیلی رفتار ناکارآمد حسابرس نیز بر این رابطه بررسی می شود. جامعه آماری پژوهش را کلیه حسابرسان شاغل در حرفه حسابرسی را تشکیل می ‏دهد. داده‏ های مورد نیاز با استفاده از پرسش‏نامه تکمیل‏ شده به‏ وسیله 385 نفر از کارکنان موسسه‏ های حسابرسی عضو جامعه حسابداران رسمی ایران در سال 1400 جمع‏ آوری شد و با استفاده از روش‏های آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون‏ خطی چندگانه به کمک نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج آزمون فرضیه ‏های پژوهش نشان می دهد که دین‏داری و تعهد حرفه‏ای تاثیر مثبت و معنی ‏داری بر کیفیت حسابرسی دارد. بنابراین، هر چه حسابرس پایبندی بیشتری به دین داری و هم چنین تعهد حرفه ای بالاتری داشته باشد، حسابرسی انجام شده کیفیت بالاتری خواهد داشت. هم چنین، رفتار ناکارآمد حسابرس تاثیر منفی و معنی‏ داری بر کیفیت حسابرسی دارد. کاهش رفتار ناکارآمد حسابرس، نیز منجر به افزایش کیفیت حسابرسی می شود. دیگر یافته پژوهش این بود که دینداری و تعهد حرفه ای بر رفتار ناکارآمد حسابرس تاثیر ندارد، از این رو، رفتار ناکارآمد حسابرس بر رابطه بین دین‏داری و تعهد حرفه ‏ای با کیفیت حسابرسی نقش میانجی‏گری را ندارد. بنابراین، حسابرس متعهد، رفتار ناکارآمد را از خود نشان نخواهد داد. با افزایش دین‏داری و تعهد حرفه ‏ای، کیفیت حسابرسی افزایش می‏یابد.