مقایسه فعالیت ضد مخمری عصاره های آبی و الکلی چای سیاه (Camellia sinensis) و هسته انگور (Vitis vinifera L.) ذبر روی مالاسزیا پاکی درماتیس (ATCC 10231) و مقایسه ی آن با داروی کلوتریمازول

در سال های اخیر، به علت استفاده بی رویه از داروهای ضد میکروبی، مقاومت به انواع داروها به وجود آمده است. هدف از مطالعه حاضر مقایسه اثرات عصاره های آبی، متانولی و اتانولی چای سیاه (Camellia sinensis) و هسته انگور (Vitis vinifera L.)بر روی مالاسزیا پاکی درماتیس (ATCC 10231) با روش های دیسک، چاهک و تعیین حداقل غلظت مهار کنندگی رشد (MIC) و حداقل غلظت کشندگی قارچ (MFC) می باشد. برای چای سیاه میزان میانگین MIC عصاره آبی 33/3333 میکروگرم بر میلی لیتر، عصاره اتانولی 9375 میکروگرم بر میلی لیتر و متانولی 6250 میکروگرم بر میلی لیتر و همچنین میزان میانگین MFC عصاره آبی صفر، عصاره اتانولی 18750 میکروگرم بر میلی لیتر و متانولی 12500میکروگرم بر میلی لیتر مشخص گردید. برای هسته انگور میزان میانگین MIC عصاره آبی1250 میکروگرم بر میلی لیتر، عصاره اتانولی 1250 میکروگرم بر میلی لیتر و متانولی33333 میکروگرم بر میلی لیتر و همچنین میزان میانگین MFC عصاره آبی 16667 میکروگرم بر میلی لیتر، عصاره اتانولی 102×125 میکروگرم بر میلی لیتر و متانولی23611 میکروگرم بر میلی لیتر مشخص گردید. هاله عدم رشد کلوتریمازول روی مالاسزیا پاکی درماتیس در دیسک بین 35 تا 47 میلی متر و در چاهک 40 تا 49 میلی متر مشخص گردید. در تمامی عصاره ها یک روند افزایشی در هاله عدم رشد با افزایش حجم عصاره های مصرفی مشاهده شدند. بنابراین عصاره های این دو گیاه دارای اثر ضد مخمری قابل دسترس و طبیعی ضد میکروبی، هستند ولی در مقایسه با کلوتریمازول هاله عدم رشد کوچکتری ظاهر شدند. با این وجود فعالیت ضد مخمری عصاره های هسته انگور بیش از چای سیاه میباشد.