اثربخشی درمان ذهن آگاهی بر دشواری در تنظیم هیجان و همجوشی شناختی بیماران دیابتی نوع دو

 دیابت نوع دو معضلی مهم برای سلامت است. ازاین‌رو، پژوهش حاضر، با هدف اثربخشی درمان ذهن‌آگاهی بر دشواری در تنظیم هیجان و همجوشی شناختی بیماران دیابتی نوع دو انجام شد.

روش‌بررسی: 

روش پژوهش حاضر نیمه‌آزمایشی از نوع طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون دوگروهی (گروه آزمایش و گروه گواه) بود. جامعه آماری همه بیماران زن و مرد مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه‌‌‌کننده به مرکز دیابت شهر کرج، در سه ماه اول سال 1397 بودند. برای جمع‌آوری داده‌ها، نمونه‌ای شامل سی نفر، به روش نمونه‌گیری در دسترس، انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش مقیاس دشواری در تنظیم هیجانی (گراتز و رومر، 2004) و مقیاس همجوشی شناختی (گیلاندرز و همکاران، 2014) بود. افراد در گروه آزمایش، در هشت جلسه، ذهن‌آگاهی تحت درمان قرار گرفتند و گروه گواه هیچ درمانی را دریافت کرد. برای تحلیل داده، از نرم‌افزار SPSS نسخه 22 و آزمون تحلیل کوواریانس تک‌متغیره و چندمتغیره استفاده شد. سطح معنا‌داری 0٫01 در نظر گرفته شد.

یافته‌ها:

 طبق نتایج، بین گروه آزمایش و گروه گواه، در متغیرهای دشواری در تنظیم هیجان و همجوشی شناختی تفاوت معناداری وجود داشت (0٫001>p). همچنین اندازه اثر درمان ذهن‌آگاهی بر نمره دشواری در تنظیم هیجان 0٫476 و همجوشی شناختی 0٫361 به دست آمد.  

نتیجه‌گیری:

 براساس یافته‌ها نتیجه گرفته می‌شود، درمان ذهن‌آگاهی در کاهش دشواری‌های تنظیم هیجان و همجوشی شناختی بیماران دیابتی نوع دو موثر است.