نقش سرمایه روان شناختی در تربیت دینی

هدف پژوهش حاضر تبیین نقش سرمایه روانشناختی در تربیت دینی بود. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی بوده و نتایج نشان داد سرمایه روان شناختی و مولفه های اساسی آن در کنشگری دینی می تواند منبعی برانگیزاننده و استمراربخش باشد و احتمال رسیدن به بهجت درونی و معنوی و قدرت روحی و کسب صفات الهی را افزایش دهد. به عبارت دیگر، سرمایه روانشناختی مسیر رسیدن به خداگونگی افراد - به عنوان غایت تربیت دینی- را هموار می سازد و توان و انرژی روانی لازم را در شرایط دشوار و محدودیت ها، موانع و استمرار فعالیت ها تامین می نماید. مولفه های سرمایه روانشناختی و تربیت دینی به طور مستقیم یا با طیف معانی مولفه ها درهم تنیده شده اند؛ به طوری که چهار مولفه سرمایه روان شناختی (خودکارآمدی، امیدواری، خوش بینی و تاب آوری) می توانند یکی از پیش آیندهای ایجاد و تداوم رفتار های دینی محسوب شوند و افراد با داشتن این سرمایه، آمادگی لازم را برای ورود به صحنه عمل، پیدا کنند و از پشتکار، مقاومت و سرسختی (صبر) برای دستیابی به اهداف برخوردار شوند.