بررسی دقت رادیوگرافی و اولتراسونوگرافی در ارزیابی آسیب های استخوان بینی سگ

شکستگی استخوان بینی، یکی از مهمترین شکستگی های ناشی از ضربه در دام های کوچک است .معاینات بالینی، روش اصلی تشخیص این قبیل شکستگی ها است. هدف از این مطالعه، بررسی دقت تصویربرداری تشخیصی (رادیوگرافی و اولتراسونوگرافی) بینی در سگ های مشکوک به شکستگی استخوان بینی ناشی از ضربه و ارتباط آن با یافته های بالینی و جراحی است.

مواد و روش‏ ها:

 این مطالعه بر روی 20 قلاده سگ از نژادهای بزرگ، شامل 14 قلاده سگ نر و شش قلاده سگ ماده مبتلا به آسیب استخوان بینی و موارد مشکوک به شکستگی استخوان بینی انجام گردید. نتایج معاینه بالینی، اولتراسونوگرافی و رادیوگرافی ثبت و با یافته های حین جراحی مقایسه گردید. داده های مطالعه، با آزمون آماری کای دو chi-square و با استفاده از نرم افزارهای SPSS 25 و Excel 2016 مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند (P=0.05).

یافته‏ ها:

 ارزیابی های آماری نشان داد که دقت و حساسیت اولتراسونوگرافی در تشخیص شکستگی های پل بینی و دیواره جانبی استخوان بینی، از رادیوگرافی ساده بالاتر است. اولتراسونوگرافی در مقایسه با معاینه بالینی، جهت تشخیص شکستگی پل بینی و دیواره جانبی استخوان بینی، دقت و حساسیت بالاتری داشت. در مورد شکستگی های دیواره میانی استخوان بینی نیز دقت و ویژگی اولتراسونوگرافی از رادیوگرافی ساده بالاتر بوده و حساسیت هر دو روش یکسان بود. در تشخیص شکستگی پل بینی و دیواره جانبی استخوان بینی، دقت تشخیص در دو روش جراحی و اولتراسونوگرافی بالاتر بود و در تشخیص شکستگی دیواره میانی استخوان بینی نیز دقت تشخیص در دو روش جراحی و معاینه بالینی نسبت به بقیه روش ها بیش تر بود.

نتیجه‏ گیری:

 بر اساس این مطالعه، اولتراسونوگرافی با داشتن حساسیت بالاتر در تشخیص شکستگی های پل بینی و دیواره جانبی آن و نیز ویژگی بالاتر در تشخیص شکستگی های دیواره میانی استخوان بینی نسبت به رادیوگرافی، یک روش مفید در تشخیص شکستگی های استخوان بینی محسوب می شود؛ بنابراین در مقایسه با رادیوگرافی، می توان از اولتراسونوگرافی به عنوان یک روش غیرتهاجمی در تشخیص شکستگی استخوان بینی در سگ ها استفاده کرد.