اثر بخشی درمان شناختی رفتاری بر پیروی از دستورات پزشک و کیفیت زندگی در بیماران دیابتی نوع دوم بیمارستان شهدای زیرآب

دیابت بیماری مزمنی است که زندگی افراد مبتلا را به شکل گسترده ای تحت تاثیر قرار می دهد و تبعیت درمانی و کیفیت زندگی از مولفه های مهم در مدیریت موفق روند این بیماری است. پژوهش حاضر با هدف اثربخشی اثر بخشی درمان شناختی رفتاری بر پیروی از دستورات پزشک و کیفیت زندگی در بیماران دیابتی نوع دوم بیمارستان شهدای زیرآب انجام شد.

پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه بیماران دیابتی مراجعه کننده به کلینیک دیابت بیمارستان شهدای زیرآب سوادکوه در سال 1399 بود. تعداد 30 نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی در گروه های آزمایش و گروه کنترل جایگزین شدند.  گروه آزمایش تحت 8 جلسه 90 دقیقه ای درمان شناختی رفتاری قرار گرفت و برای گروه کنترل اقدامی صورت نگرفت. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه کیفیت زندگی و مقیاس پیروی کلی بود.

یافته  ها: 

نتایج نشان دهنده این است که با کنترل نمرات پیش آزمون، اثر گروه بر نمره پس آزمون متغیر پیروی کلی (001/0, P= 73/56F=) و کیفیت زندگی (07/0=لامبدای ویکلز،001/0, p<59/21= F) معنادار است. درمان شناختی رفتاری موجب افزایش معنادار نمرات متغیر پیروی کلی و کیفیت زندگی در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل شده است.

طبق نتایج درمان شناختی رفتاری می تواند به بیماران مزمن برای افزایش پیروی از دستورات پزشک و کیفیت زندگی کمک کند و بنابراین مداخلات روانشناسی می توانند از این طریق به بهبود وضعیت جسمی و روانی بیماران کمک کنند.