بررسی خودبیمارانگاری و عوامل مرتبط با آن در جمعیت عمومی ایران طی پاندمی کووید-19: یک مطالعه مقطعی مبتنی بر وب

با توجه به گسترش جهانی ویروس کووید-19، این بیماری نوظهور علاوه بر تاثیر جسمانی، می تواند تاثیر جدی بر سلامت روانی مردم داشته باشد و موجب افزایش سطح اضطراب گردد. هدف از انجام این پژوهش تعیین خودبیمارانگاری و عوامل مرتبط با آن در جمعیت عمومی ایران طی پاندمی کووید-19، در سال 1399 می باشد.

این مطالعه مقطعی مبتنی بر وب بر روی 1633 فرد از جمعیت عمومی ایران بین شهریور تا بهمن 1399 انجام شد. داده ها از طریق پرسشنامه آنلاین از طریق رسانه های اجتماعی مانند واتس آپ و تلگرام جمع آوری شد. جهت سنجش خودبیمارانگاری از پرسشنامه خودبیمارانگاری استفاده گردید. سپس نتایج با کمک نرم افزار SPSS نسخه 16 و آمار توصیفی و تحلیلی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته ها: 

میانگین نمره خودبیمارانگاری برابر با 99/5±23/11 بود. با استفاده از تحلیل رگرسیون خطی چندگانه، خودبیمارانگاری بالا به صورتی معنی دار با جوان بودن، جنسیت زن، داشتن بیماری مزمن، مرگ اعضای خانواده، بستگان یا دوستان به دلیل کووید-19، تماس با موارد مشکوک یا تایید شده کووید-19، مدت زمان زیاد فکر کردن به کووید-19، سابقه بستری، استعمال سیگار، مصرف دارو و فعالیت بدنی کم در ارتباط بود (05/0>P).

نتیجه گیری: 

از آنجا که پاندمی کووید-19 بر سلامت جسمی و روانی گروه های مختلف جامعه تاثیرات جدی داشته است. شناسایی وضعیت روانشناختی گروه های مختلف افراد جامعه که متاثر از شیوع کووید- 19 بودند، جهت ارایه برنامه ها و پروتکل های روان درمانی مناسب و هدفمند برای سلامت روانی افراد امری ضروری و مهم به حساب می آید.