نقش تعاملی خود شفقت ورزی زوجین در تنظیم شناختی هیجان خود و همسر: مدلسازی وابستگی متقابل عامل-شریک

پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش تعاملی خود شفقت ورزی زوجین در تنظیم شناختی هیجان خود و همسر به روش مدل سازی وابستگی متقابل عامل-شریک انجام شد. پژوهش از نوع توصیفی_همبستگی و مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل کلیه زوجین ساکن شهر تهران در سال 1399 بود که از بین آن ها 167 زوج (334 شرکت کننده) به روش نمونه گیری دردسترس به عنوان نمونه انتخاب شد. برای گرداوری داده ها از پرسشنامه راهبردهای شناختی تنظیم هیجان_فرم کوتاه گارنفسکی و کراج (2006) و مقیاس خودشفقت ورزی نف (2003) استفاده شد. در نهایت داده ها به روش معادلات ساختاری تحلیل شدند. نتایج پژوهش نشان داد که ضریب مسیر اثر عامل خودشفقت ورزی رابطه مثبت و معناداری با راهبردهای سازش یافته تنظیم هیجان بتای 0.60 در زنان و بتای 0.83 در مردان (0.01 p<) و رابطه منفی و معناداری با راهبردهای سازش نایافته تنظیم هیجان در زنان (بتای 0.62-، 0.01p<) و مردان (بتای 0.60-، 0.05p<) دارد. همچنین، در زمینه اثر شریک، تنها بین خودشفقت ورزی مردان و راهبردهای سازش یافته تنظیم هیجان همسرانشان (زنان) رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد (بتای 0.19، 0.05p<). علاوه بر این، هر دو مدل پژوهش از برازش عالی برخوردار است. بر اساس نتایج پژوهش می توان گفت که خود شفقت ورزی نقش مهمی را در پیش بینی راهبردهای تنظیم شناختی هیجان ایفا می کند. همچنین خودشفقت ورزی مردان نه تنها بر تنظیم هیجان خود بلکه بر راهبردهای سازش یافته تنظیم هیجان همسرانشان نیز نقش دارد.