مطالعه مقایسه ای تاثیر عصاره هیدروالکلی رزماری و داروی سلژیلین بر علائم رفتاری پارکینسون در موش سوری

بیماری پارکینسون (PD) یک اختلال عصبی است که به طور عمده با اختلال در نورون های دوپامینرژیک در  ماده سیاه مغز مرتبط است. داروی سلژلین در بهبود علایم پارکینسون به عنوان محافظ عصبی عمل می کند و سرعت پیشرفت بیماری را کاهش می دهد ولی از دیرباز محققین برای یافتن راهکارهای درمانی، در کاهش علایم پارکینسون توجه ویژه ای به گیاهان دارویی داشتند، ولی دوز موثر و کاربردی این داروها شناخته نشده است. از این رو، هدف از این تحقیق مقایسه تاثیر عصاره رزماری و داروی سلژیلین بر علایم رفتاری در مدل حیوانی پارکینسون  می باشد.

در این مطالعه تجربی، از 60 سر موش سوری ماده به وزن تقریبی 25 تا 30 گرم استفاده شدکه در هفت گروه شامل کنترل، مدل حیوانی پارکینسون، سلژیلین و گروه های تجربی دریافت کننده دوزهای 50،  100  و 200 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره هیدرو الکلی رزماری  به صورت درون صفاقی تقسیم شدند. به منظور القای بیماری پارکینسون، حیوانات سم روتنون را به صورت داخل صفاقی با دوزهای 3، 2 و 1 میلی گرم بر کیلوگرم با فواصل زمانی 48 ساعت به مدت 19 روز دریافت نمودند. گروه شاهد نیز تنها حامل روتنون ترکیب دی متیل سولفوکساید و روغن آفتابگردان را با دوز  48 میلی لیتر بر کیلوگرم دریافت نمودند. به منظور بررسی رفتاری پارکینسون دو  مدل رفتاری ریرینگ و بار انجام شد.

یافته‏ ها:

 عصاره هیدروالکلی گیاه رزماری در دوز 200 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن موش در مقایسه با گروه کنترل و شاهد به طور معناداری منجر به افزایش مدت زمان حضور حیوان روی میله 10 سانتی و افزایش تعداد تلاش حیوان در استوانه ی شیشه ای 20 سانتی شد که نشان دهنده کاهش علایم رفتاری پارکینسون می باشد. همچنین دوز200 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن موش در مقایسه با گروه شاهد به طور معنی داری باعث افزایش فعالیت حرکتی در موش های آزمایشگاهی شد.

از این یافته ها می توان نتیجه گرفت که عصاره هیدروالکلی رزماری بصورت وابسته به دوز در واکنش های رفتاری پارکینسون موثر می باشد.