جداسازی و شناسایی مولکولی باکتری های مقاوم در برابر فلزات سنگین از رودخانه خشک در شیراز

رهاسازی فلزات سنگین به دلیل ماندگاری در محیط زیست تهدیدی جدی برای سلامت جامعه است. یکی از بهترین راه ها برای حذف فلزات سنگین استفاده از باکتری های مقاوم در برابر فلزات است. مطالعه حاضر با هدف جداسازی و شناسایی باکتریهای مقاوم در برابر فلزات سنگین از زباله های رودخانه خشک در شیراز انجام شد. در ابتدا، نمونه های آب و رسوب از ایستگاه هایی که بیشترین چشم انداز ورود به فاضلاب بیمارستانی و صنعتی در رودخانه خشک را داشتند، جمع آوری شد. شش نمونه باکتری بر اساس مقاومت در برابر فلزات سنگین انتخاب شدند. نمونه ها با خصوصیات مورفولوژیکی و بیوشیمیایی و تعیین توالی ژن 16S rRNA شناسایی شدند. حداقل غلظت بازدارندگی برای جدایه ها علیه کادمیوم، نیکل، کبالت، جیوه، کروم، روی، آهن و سرب تعیین شد. باکتریهای جدا شده شامل استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس (R1)، باسیلوس سوبتیلیس (R2)، اشرشیاکلی (R3)، سودوموناس آیروژینوزا (R4)، پروتیوس میرابیلیس (R5) و پروتیوس ولگاریس (R6) بودند. سودوموناس آیروژینوزا، پروتیوس میرابیلیس، پروتیوس ولگاریس، اشرشیاکلی و باسیلوس سوبتیلیس بیشترین مقاومت را در برابر جیوه و سرب نشان دادند. همچنین ، تمام باکتریهای جدا شده، به آنتی بیوتیک های تتراسایکلین و استرپتومایسین مقاومت نشان دادند. همچنین ، مقاومت همزمان باکتری ها در برابر آنتی بیوتیک و فلزات سنگین در سویه های جدا شده از رودخانه خشک در شیراز مشاهده شد. مقاومت باکتری ها در برابر فلزات سنگین ممکن است ابزاری مفید برای نظارت بر بسیاری از آلاینده های موجود در محیط باشد. بنابراین، جداسازی این باکتریها می تواند برای اصلاح فلزات از اکوسیستم های طبیعی در ایران استفاده شود.