بررسی «واقعیت نامتناهی» در رمان رویارویی با جوخه اوباش بر اساس رویکرد فرامدرنیستی

ادبیات در قرن بیست و یکم دگرگونی قابل توجهی را در طبع نویسندگان و خوانندگان و نیز روش های بیان دیدگاه ها شاهد بوده است و این مساله به طور آشکار در ادبیات فرامدرن، یا فرانوگرا، که نخستین بار توسط رابین ون دن اکر و تیموتیوس ورمولن معرفی شد مشهود است. فرامدرنیسم نسخه تعدیل یافته مکاتب پیشین به ویژه مدرنیسم و پسامدرنیسم است که با نیازها و طبع مخاطب قرن بیست و یکم و مسایل مربوطه متناسب سازی شده است. بر این اساس، اصطلاحات خاصی همچون «واقعیت نامتناهی» و «فراداستان انعطاف پذیر تاریخی»، که به ترتیب به معنی تعدیل مفهوم «واقعیت» یا «حقیقت» در مکاتب فلسفی و ادبی پیشین و ساختار تعدیل شده ای از «فراداستان تاریخ نگارانه» می باشند، بیانگر این مساله هستند که از طرفی حقیقت و واقعیت یا امر واقع بینهایت بوده و از طرف دیگر گذشته و آینده به طور ارتجاعی به زمان حال مربوط هستند. از این دیدگاه، داستان بلند «دیداری از طرف جوخه ی اوباش» (2010) از جنیفر ایگان با دارا بودن چندین ویژگی فرامدرن به عنوان نمونه ای بارز از این نوع از ادبیات، محصول ذهن نویسنده در تبلور «فراداستان انعطاف پذیر تاریخی» و مساله «واقعیت نامتناهی» در کنار دیگر ویژگی های این مکتب است. مطالعه حاضر با رویکردی بین رشته ای و تحلیلی تلاش دارد داستان مذکور را با توجه به اصول فرامدرنیسم بررسی نموده و مخاطبان قرن بیست و یکم را با نمونه ای از این دست آثار و نحوه خوانش و تفسیر آنها آشنا سازد.