بررسی اپیدمیولوژی بیماران مبتلا به هیپوتیروئیدی در استان گیلان

هیپوتیروئیدی سندرمی بالینی است که دراثر کمبود تولید هورمون های تیروئیدی بوجود می آید و شیوع آن در مناطق باید کافی و کمبود ید به ترتیب 8- 1% و 20- 10% می باشد. از آنجایی که وضعیت مبتلایان به این بیماری در منطقه گیلان نامشخص است، این مطالعه در جهت ارزیابی اپیدمیولوژی آن طی ده سال در این منطقه انجام شد.
در این مطالعه گذشته نگر، اطلاعات دموگرافیک بیمارانی را که طی 10 سال گذشته با علایم و نشانه های هیپوتیروئیدی به کلینیک تخصصی غدد درون ریز مراجعه کرده بودند و تشخیص آنها به روش ELISA تایید شده بود، جمع آوری گردید و با نرم افزار SPSS آنالیز شد.
از 407 بیمار هیپوتیروئیدی 84 درصد زن و16 درصد مرد بودند (نسبت زن به مرد 5.4 به 1). میانگین سنی زنان و مردان به ترتیب 14.8±9.37 و 17±5.39 سال بود. بیماری هاشیموتو شایع ترین علت بیماری بود. شایع ترین علایم و نشانه های بیماری خستگی و ضعف بود و تقریبا اکثر بیماران مبتلا به گواتر درجه 1 تا 3 بودند.
نتیجه گیری و توصیه ها: نتایج این مطالعه نشان می دهد که هیپوتیروئیدی در دهه چهارم و پنجم زندگی در خانم ها شایعتر است. نشانه ها و علایم و عوارض بیماری باید برای جامعه توضیح داده شود و تست های تیروئیدی درگروه های درمعرض خطر انجام گیرد.