مسئولیت فردی در قبال سلامت در اولویت گذاری ارائه خدمات سلامت توسط سیاست گذاران عرصه بهداشت و درمان در ایران

مسیولیت فردی در قبال سلامت و استفاده از آن به عنوان معیاری جهت تخصیص منابع کمیاب این بخش موضوعی است که امروز مورد توجه سیاست گذاران این حوزه قرار گرفته است لذا این مقاله با هدف بررسی نقش مسیولیت فردی سلامت در اولویت گذاری ارایه خدمات سلامت از دیدگاه متقاضیان اهدای عضو مراجعه کننده به مرکز اهدای عضو شهرستان مشهد در بهار 1400 انجام شده است.

روش پژوهش: 

این مطالعه توصیفی - تحلیلی در بین متقاضیان اهدای عضو انجام شده است. جمع آوری داده ها با استفاده از پرسشنامه استانداردی در رابطه با سنجش میزان نمایل اهدای عضو به دو بیمار متقاضی دریافت کبد صورت گرفته است. داده های پرسشنامه در نرم افزار جمع آوری و با استفاده از آمار توصیفی و آمار تحلیلی و در قسمت سوالات باز با استفاده از تحلیل محتوا آنالیزگردید.

یافته ها:

 در نهایت از بین 214 پرسشنامه جمع آوری شده تحلیل ها بیانگر این بود که در بین پاسخ دهندگان تمایل به تخصیص کبد به متقاضیان دریافت عضوی که علت بوجود آمدن بیماریشان ارثی بوده 5 برابر بیشتر از تخصیص کبد به متقاضیانی که اعتیاد باعث بوجود آمدن بیماریشان بوده، می باشد. هم چنین 14 درصد شرکت کنندگان به این اصل که این که افراد تا حدودی در سلامتی و بوجود آمدن بیماری شان نقش دارند معتقد بودند.

نتیجه گیری: 

مسیولیت پذیری می تواند معیار مهمی در تصمیم گیری برای اولویت گذاری در ارایه خدمات سلامت در بین سیاست گذاران باشد. با این وجود اجرایی شدن این اصل منوط به برنامه ریزی های بلندمدت و وجود زیرساخت ها و فرهنگ سازی های کلان و خرد در جامعه و محیط های بهداشتی درمانی و هم چنین افراد جامعه می باشد.