ساسانیان و نگرش آن ها به دانش پزشکی

امپراتوری ساسانی بین سال های 224تا651 میلادی در ایران حاکمیت داشت. همگونی و همسویی دولت و دین در ساختار تشکیلات اداری ساسانی، در رشد علم و دانش، به ویژه علم پزشکی، در طول حیات سیاسی چهارصدساله ی ساسانیان، تاثیراتی بسیار مهم داشت. با توجه به اهمیت دانش پزشکی در این دوره، پرسش کلیدی پژوهش این است که با وجود نظام طبقاتی و انحصار فراگیری علم و دانش در طبقات ممتاز جامعه، علم پزشکی چه منزلتی در دوره ی ساسانی داشته است؟ یافته های پژوهش نشان می دهد در آموزه های دین زرتشت، علم پزشکی بالاترین جایگاه را داشته است؛ زیرا با وجود برخورداری از سلامتی بود که مومن زرتشتی می توانست بر اهریمن غلبه کند. در کنار این، سیاست تشویقی شاهان و دولت ساسانی در رشد و بالندگی علم پزشکی بسیار اثرگذار بود. برخی از این سیاست ها عبارت اند از: گسترش روابط فرهنگی و علمی با کشورهای هندوستان و یونان و روم، ترجمه ی آثار پزشکان خارجی به زبان پهلوی و بایگانی آن ها همراه با تشکیل کتابخانه ای بزرگ، دعوت به اشتغال پزشکان خارجی در دانشگاه جندی شاپور و اعزام پزشکان ایران به خارج از کشور برای فراگیری دانش پزشکی و تجربه ی بیشتر در این حوزه. پژوهش حاضر به روش تاریخی، با استناد به منابع کتابخانه ای و باستان شناسی و به شیوه ی توصیفی تحلیلی انجام شده است. به نظر می رسد با توجه به گستردگی تمدن ایران در عصر ساسانی و توجه به علم و دانش و همچنین، ایجاد شهر پزشکی در دوره ی ساسانی، دانش پزشکی اهمیتی زیاد در این دوره داشته است و در این دانش به صورت تخصصی پژوهش می شد.