بررسی اثربخشی روان درمانی روایتی و راه حل محور بر کاهش اختلالات روانی وابسته به کار و تعارض کار- خانواده در شاغلین شهر مشهد

تعارض کار- خانواده و اختلالات روانی وابسته به کار و نحوه برخورد با مسایل مرتبط با آنها از جمله معضلات جامعه کاری امروز است. هدف این پژوهش بررسی اثربخشی روش های روایتی و راه حل محور در کاهش اختلالات روانی و تعارض کار- خانواده در بین شاغلین درگیر با این مشکلات بود.

مواد و روش ها: 

تحقیق حاضر به لحاظ هدف از نوع کاربردی، با طرح نیمه تجربی با دو گروه پیش آزمون- پس آزمون بود. با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، از میان مراجعه کنندگان داوطلب واجد معیارهای ورود و خروج به پژوهش، 36 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه (آزمایش و کنترل) جایگزین شدند؛ کلیه آزمودنی ها در ابتدا با توجه به مصاحبه بالینی از نظر وضعیت اختلالات روانی و مسایل مرتبط با کار و خانواده مورد مصاحبه قرار گرفتند؛ سپس تمامی آزمودنی ها به پرسش نامه های SCL 90  و تعارض کار- خانواده پاسخ دادند..

یافته ها:

 تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و  با استفاده از آزمون کواریانس انجام گرفت. در نهایت داده های به دست آمده بر اساس موضوع، بررسی اثربخشی هر یک از روش های مشاوره ای روایتی (لامبدای ویلکس= 0/73، p<0.05) و راه حل محور (لامبدای ویلکس= 0/36، p<0.05). در مقایسه با گروه گواه در کاهش تعارض کار- خانواده تفاوت معناداری نشان داد؛ همچنین، در ارتباط با میزان اثربخشی روش روایتی بر اختلالات روانی وابسته به کار تنها در یکی از مولفه ها (افسردگی) تفاوت معنادار مشاهده گردید (لامبدای ویلکس= 0/08، p<0.05). ضمن آنکه بر اساس روش راه حل محور تفاوت معنی داری در هیچ یک از مولفه های آسیب های روانی مشاهده نگردید (لامبدای ویلکس= 0/17، p>0.05) و فرضیه پژوهشی تایید نگردید

نتیجه گیری:

 از هر دو مدل درمان می توان در زمینه اختلالات روانی وابسته به کار و تعارض کار- خانواده استفاده کرد.