مقایسه توزیع فراوانی تظاهرات دهانی در بیماران دیابتی و غیردیابتی تحت همودیالیز

نارسایی مزمن کلیوی همان طور که بر روی سیستم های مختلف بدن تاثیر می گذارد می تواند موجب تغییرات عمده ای در حفره دهان شود، از این رو مطالعه حاضر با هدف مقایسه فراوانی تظاهرات دهانی در بیماران دیابتی و غیردیابتی تحت همودیالیز شد.

در این مطالعه توصیفی- مقطعی 60 بیمار تحت درمان همودیالیز مراجعه کننده به بخش های دیالیز بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران به دو گروه 30 تایی؛ دیابتی و غیر دیابتی تقسیم شدند. معاینه حفره دهان با آینه، سوند، پروب و چراغ قوه صورت گرفت. سن، جنس، مدت زمان همودیالیز، علایم و نشانه های دهانی در چک لیست بیماران گردید. تجزیه و تحلیل داده ها توسط نرم افزار آماریversion 16  SPSS و آزمون های آماری تی، فیشر و مجذورکای انجام شد.

37 نفر (61/7 درصد) از بیماران مرد و 23 نفر (38/3 درصد) زن بودند. میانگین سنی بیماران 16/15±57/17 سال (دامنه سنی 88-15 سال) بود. در گروه بیماران دیابتی، خشکی دهان (76/7 درصد) و در گروه بیماران غیردیابتی اروژن دندانی (50 درصد) بیشترین فراوانی را داشت. اختلاف آماری معنی داری بین دو گروه در ابتلا به خشکی دهان و وجود کاندیدیازیس مشاهده شد (0/05>P).

نتیجه گیری:

 اثر ترکیبی دیابت و نارسایی کلیوی در بیماران همودیالیزی مبتلا به دیابت باعث افزایش عوارض دهانی در این افراد شده، لذا ارتباط نزدیک ما بین بیمار و تیم مراقبت سلامتی (پزشک و دندانپزشک) جهت تشخیص به موقع ضایعات دهانی می تواند به ارتقای سلامت دهان و نیز کیفیت زندگی بیماران و نهایتا کاهش بار مالی بیماری کمک کند.