ارتباط زمان ناشتابودن قبل از جراحی با علائم حیاتی و نوع و دوز داروی بی دردی در اطفال

طبق مطالعات، کودکان اغلب طولانی تر از زمان استاندارد ناشتا نگه داشته می شوند که می تواند عوارضی در آنان ایجاد کند. به دلیل وجود شواهد کم و متناقض در زمینه ناشتابودن و عوارض آن، هدف مطالعه حاضر  بررسی ارتباط زمان ناشتابودن قبل از جراحی با علایم حیاتی و نوع و دوز داروی بی دردی در اطفال بود.

مواد و روش ها:

 در این مطالعه مقطعی؛ 192 کودک با دامنه سنی6 تا 36 ماه از یک مرکز تخصصی اطفال وارد شدند. اطفال از نظر زمان ناشتابودن قبل از جراحی، نوع و دوز داروی مسکن با استفاده از فرم محقق ساخته و تعداد تنفس، تعداد نبض و درجه حرارت پس از جراحی از طریق مشاهده، پالس اکسیمتری و ترمومتر تمپانیک بررسی شدند.

یافته ها:

 میانگین زمان ناشتابودن 09/8 ساعت بود. زمان ناشتابودن کودکانی که داروی آپوتل مصرف کردند، بیش تر بود (03/0=P). زمان ناشتابودن با دوز داروی آپوتل و هم چنین مجموع دوز سه دارو رابطه معنادار و مستقیم داشت (به ترتیب: 001/0< p و 001/0<p). میانگین درجه حرارت کودکانی که بیش تر از 6 ساعت ناشتا بودند به طور معنی داری کم تر از سایر کودکان بود (001/0<p).

نتیجه گیری: 

زمان ناشتابودن اطفال بیش تر از زمان استاندارد بود. استفاده از دوز بیش تری از داروی آپوتل و مجموع سه داروی ضد درد نشان دهنده درد بیش تر در بیماران با زمان ناشتابودن طولانی تر بود. از طرفی افزایش زمان ناشتابودن منجر به کاهش درجه حرارت شد. بنابراین نیاز است زمان ناشتابودن اطفال جهت جلوگیری از ایجاد عوارض کاهش یابد.