تعیین مراحل پیشرفت فیبروزیس کبد در بیماران مبتلا به هپاتیت B مزمن

بیماری هپاتیت B مزمن در طولانی مدت منجر به فیبروز کبد، از کارافتادگی آن و مرگ بیمار می شود. میزان سطح پیشرفت فیبروز کبد بیماران براساس نشانگرهای بیوشیمیایی قابل تشخیص است. هدف این پژوهش پیش بینی سطح فیبروز کبد برای بیماران مبتلا به هپاتیت B مزمن و تعیین احتمال جابه جایی بیمار از سطح کنونی به سایر سطوح دیگر فیبروز کبد است.

مواد و روش ها: 

پژوهش حاضر یک مطالعه مقطعی است که در سال 1399 انجام شد. از پارامترهای سن، مقدار پلاکت خون و آنزیم های AST و ALT به عنوان ورودی های مدل های پیش بینی کننده استفاده شد. مدل های پیش بینی کننده شامل مدل های درخت تصمیم گیری، Naïve Bayes، ماشین بردار پشتیبان و شبکه عصبی بودند. ماتریس انتقال برای محاسبه احتمال جابه جایی بیمار از سطح کنونی به سایر سطوح دیگر فیبروز کبد استفاده شد. روش اعتبارسنجی متقابل 10 برابری برای اطمینان از تعمیم پذیری مدل های پیش بینی استفاده شد.

یافته ها: 

بر اساس نتایج به دست آمده درخت تصمیم گیری با دقت، فراخوانی و صحت 100% بهترین الگوریتم پیش بینی کننده سطح فیبروز کبد در بیماران مبتلا به هپاتیت مزمن B بود. سپس شبکه عصبی با صحت 60/0±35/99 و مقدار متوسط خطا 025/0±058/0 بهترین عملکرد را داشت. مدل ماشین بردار پشتیبان کم ترین مقدار دقت، فراخوانی و صحت را به خود اختصاص داد. بر اساس نتایج ماتریس انتقال، بیمارانی که در وضعیت فیبروز ناچیز هستند با احتمال خیلی کمی به وضعیت التهاب شدید کبد مبتلا می شوند.

نتیجه گیری:

 با بهره گیری از روش های محاسباتی می توان بدون استفاده از روش های تهاجمی با دقت بالایی میزان فیبروز کبد را برای بیماران مبتلا به هپاتیت B مزمن پیش بینی کرد.