طراحی الگوی عوامل حیاتی موفقیت در یادگیری الکترونیک مبتنی بر خود ارزیابی و خود پیروی یادگیرنده

یادگیری الکترونیکی به عنوان توانایی تمرکز بر نیازهای فردی یادگیرندگان در نظر گرفته شده است. محیط یادگیری الکترونیکی به فراگیران کمک می کند تا به خودشان تکیه کنند، تا مربیان دیگر منبع دانش انفرادی نباشند، بلکه به عنوان راهنما و مشاور عمل کنند. هدف از این پژوهش طراحی مدل عوامل حیاتی موفقیت در یادگیری الکترونیک مبتنی بر خود ارزیابی و خود پیروی یادگیرنده می باشد.

پژوهش حاضر پژوهشی کاربردی بوده و از نظر چگونگی گردآوری داده های مورد نیاز در گروه «تحقیقات کیفی» قرار می گیرد. جامعه آماری این پژوهش صاحب نظران و متخصصان برنامه درسی، تکنولوژی آموزشی و فلسفه تعلیم و تربیت (اعضای هییت علمی دانشگاه های کشور) که شناخت کافی از موضوع داشتند، بودند. بر اساس نمونه گیری هدفمند، و تا سطح اشباع نظری مصاحبه با 20 نفر از اعضای جامعه با استفاده از روش مصاحبه نیمه ساختاریافته انجام شد. مدل سازی کیفی بر اساس تحلیل محتوای مصاحبه ها صورت گرفته و سپس با استفاده از اطلاعات مربوط به مطالعات موردی از مدل بدست آمده برای تبیین و تحلیل عوامل حیاتی موفقیت در یادگیری الکترونیک مبتنی بر خود ارزیابی و خودپیروی یادگیرنده استفاده شد.

تلخیص و کدگذاری داده ها در دو بعد کلان خودپیروی و خودارزیابی یادگیرنده منجر به احصاء 38 مولفه و 9 مقوله کلیدی گردید و مدل مفهومی پژوهش مبتنی بر آن ها طراحی شد. 

نتایج پژوهش نشانگر آن است که دو سازه خودپیروی و خودارزیابی به خوبی توانایی اندازه گیری موفقیت در یادگیری الکترونیک را دارند. در بررسی برازش کلی مدل، مقدار GOF که شاخصی برای بررسی برازش مدل جهت پیش بینی متغیرهای درون زا می باشد، برابر با 72/0 بود و نشان داد که مدل پژوهش از برازش مناسب برخوردار است و ارتباط بین متغیرها با یکدیگر معنادار و مثبت می باشد.